Even een vakantiemailtje

Nadat we vanochtend eerst onze handdoeken op twee ligstoelen bij het hotelzwembad hebben gelegd, zijn we gaan ontbijten om daarna nog even de stad in te gaan. We hebben heerlijk geshopt op een heel kleurrijke overdekte markt. Niets gekocht natuurlijk, maar wel overal mogen proeven van heerlijk exotisch fruit waar we de namen niet van kennen. Dik Huubke heeft zelfs een geroosterde sprinkhaan geprobeerd, maar daar waag ik me niet aan. Veel foto’s gemaakt van de indianenvrouwen en hun kleurrijke kramen. We hebben er al meer dan vijfhonderd geüpload naar ons album.

Tegen lunchtijd zijn we naar de Zóculo gegaan, het grote plein. Daar is steeds van alles te doen en onder de enorme pijnbomen en palmen zijn volop lommerrijke terrasjes waar je lekker kunt eten. Veel gerechten zijn bereid met koriander. Dik Huubke houdt daar niet zo van, zegt hij. “Luizenkruid” noemt hij het, maar dat weerhoudt hem er niet van enorme hoeveelheden smakelijke hapjes naar binnen te schrokken. Ik probeer hem steeds tot matiging aan te zetten, maar dat leidt steeds tot gekibbel en dan hou ik me maar weer in.

Misschien dat daarom de Mariachi-bandjes zo vaak aan ons tafeltje verschijnen. Misschien denken ze wel dat we een jong getrouwd homostelletje zijn. Maar volgens Dik Huubke komt het omdat ik iedere keer weer een fooi geef. Dan komen ze allemaal, beweert hij. En dan begint het gekibbel weer. Gelukkig verslikte hij zich daarnet in het smerige mengseltje van bier, cola, tabasco en zout, dat hier zo populair is. Nu is ie tenminste even stil en kan ik doorschrijven aan dit mailtje. Hij schrijft helemaal niks, zegt hij, want hij heeft vakantie.

Intussen zijn we erg benieuwd hoe het in Nederland gaat. Hier gaat alles goed en we hebben nog steeds geen griep. Acapulco is erg leuk. 35 graden! Vandaar dat we gereserveerd hebben bij het zwembad. Al hadden gisteren een paar asociale Amerikanen onze handdoeken van onze stoelen gegooid. Republikeinen, volgens Dik Huubke. Bushisten, noemt hij hen. Keiharde cultuurloze McCainians. “Harass Sarah, harass Sarah,” zat hij de rest van de middag te monkelen. “A palindrome to be proud of!” vindt hij. Gelukkig hoorden ze hem niet en ik heb er dus maar niets van gezegd, anders weet hij helemaal van geen ophouden. ’t Is maar goed dat hij geen Spaans spreekt! Die Mexicanen houden er volgens mij helemaal niet van om allerlei brutaliteiten aan te moeten horen. Als ie nou bij het zwembad maar van de tequilla afblijft. Dan kunnen we vanavond misschien nog even een disco opzoeken. Trekt de economie al weer een beetje aan in Nederland?