Een wonder

Wie in exotische oorden komt, ziet het nog wel eens: de vrouwen doen de was in de rivier. Een prachtig tafereeltje voor het fotoalbum. Zo krijg je de was natuurlijk niet echt schoon, maar je hoort hen niet klagen. Voor opzichtige ontevredenheid moet je rijk zijn en in luxe baden. Dan is er niks goed of het deugt niet.

Wanneer mensen de was zijn gaan doen, weet ik niet. Maar ook hier konden ze er lange tijd helemaal niets van. Ooit, heel lang geleden, was er in deze contreien eens een magiër die wonderen kon verrichten. Althans hij knoeide met witte wijn, zo wil het verhaal, en hij kreeg de bloedvlekken vervolgens niet uit zijn tafelkleedje. Maar van hem hoorde je geen klacht. Sterker nog: het heugelijk feit werd, nadat hij het op zijn sterfbed had opgebiecht, voortaan jaarlijks gevierd, waarbij de bloeddoek aan den volke werd getoond. En dat doen ze in Boxtel zo’n zevenhonderd jaar later nog steeds op de eerste zondag na Pinksteren. Er wordt op die dag een processie in het stadje gehouden, waar het publiek van heinde en verre op af komt. Vooral als het gaat regenen is het een adembenemend schouwspel waar je Adam en Eva bijvoorbeeld onder een Heineken-paraplu kunt zien schuilen. Terwijl de aartsengel met zijn vlammende zwaard, die hen eerder nog achterna zat, in het café aan de toog hangt.

De tijden zijn veranderd al zijn de wonderen de wereld nog niet uit. Maar een volautomatische wasmachine en hoog-technologisch waspoeder helpen niets tegen chagrijn.

Te voet tussen verbeelding en werkelijkheid

Of het nou om beeldende kunst, literatuur of drama gaat, de ware wandelliefhebber moet er voor in Boxtel zijn. In het bekende kunstenaarsdorp kolken de artistieke ambities zoals het water kabbelt in de meanders van de Dommel, die in het recente verleden eerst zijn rechtgetrokken en nu weer zijn kromgeluld. Zelf lopen we nog al weg met de schilderijen van Marc Schoenmakers en de schrijfsels van Huub van Dongen, maar Boxtel heeft veel meer te bieden. Kunstlicht houdt er elke twee jaar een atelierroute. De Heemkundekring heeft er een Hendrik Verhees en een Historische As Wandelroute uitgezet. En het BOXtheater laat het publiek ieder jaar van de ene naar de andere locatie wandelen om op één avond verschillende eenakters te kunnen bekijken.

BOXtheater is in 1987 opgericht onder de naam Zipzop. Het is een amateurtheatergezelschap, maar ze krijgen echt alles voor elkaar. Nadat ze in 1995 hun naam afleukten, startte het acteurscollectief in 1998 met de productie van theaterwandeltrajecten. Helemaal origineel was dat concept niet. Theatergroep Bint, een ander, inmiddels ter ziele gegaan, Boxtels gezelschap, ging BOXtheater voor, maar die hadden het ook weer afgekeken en BOXtheater maakte er een unieke traditie van.

Tegenwoordig wordt Boxtel in de weken dat de voorstellingen van BOXtheater zijn geprogrammeerd overspoeld door theaterliefhebbers uit alle windstreken. En dat is geen wonder, want BOXtheater brengt toneel op topniveau, de wandelingen zijn steevast erg aantrekkelijk en tijdens de voorstelling kom je op plekjes in Boxtel, soms in huizen, soms in tuinen of stallen, maar altijd op locaties waar gewone stervelingen anders nooit binnen zouden mogen. Fantastisch, zult u denken, maar er zit natuurlijk een keerzijde aan de medaille. De kaartjes zijn ieder jaar opnieuw binnen de kortste keren hartstikke uitverkocht.

Laatste plaatsen nu vanaf € 1000!

Het NIHUF zou het NIHUF niet zijn als we daar niet iets op hadden gevonden. Als u op de gebruikelijke verkooppunten (Boekhandel Elckerlijc en de prachtige website van BOXtheater) niet meer terecht kunt, neemt u gewoon via dit blog even contact op met Little Marc & Dik Huubke. Vanaf € 1000, exclusief reserveringskosten, regelen zij voor u de beste zitplaatsen langs de wandelroute, inclusief een consumptie bij de verzamelplaats, in dit geval Café ’t Renpaard. Als u er op staat ook de voorstellingen te zien, nemen zij bovendien contact op met het bestuur van BOXtheater met het verzoek er, koste wat kost, een stoeltje bij te mogen zetten. Overigens kunt u kaartjes die u over heeft ook zelf via het NIHUF te koop aanbieden of retourneren via de verkooppunten. Misschien helpt dat ook.

Woordenwichelaars

Het lijkt soms wel op een discussie tussen gelovigen en atheïsten.

“God bestaat, want dat heeft hij zelf gezegd.”
“Dat is een cirkelredenering. Hij bestaat niet.”

Men moge toch aannemen dat als een entiteit iets kan zeggen, dat die entiteit dan bestaat. Zeker als ie zegt dat ie bestaat. Een beetje zoals in het Descartiaanse “cogito ergo sum” (ik denk dus ik besta). Het is dan ook geen cirkelredenering en de conclusie van de tweede spreker, is al helemaal geen geldige conclusie.

Waar het om gaat, is dat iedere waarneming van Gods uiting-dat-hij-bestaat in twijfel getrokken hoort te worden. Gelovigen beweren dat de bijbel Gods woord is en het klopt waarschijnlijk echt wel dat in dat boek wordt beweerd dat het Gods woord is, maar in boeken wordt van alles beweerd. Het bewijst niets. Maar dat wil natuurlijk nog niet zeggen dat God níet bestaat.

“Al die mensen die erin geloven, zijn toch niet gek”, zegt de populist.
“Er moet toch iets zijn”, doet de meerderheid zelf een duit in het zakje.
“Je kan maar beter wel geloven en bidden”, zegt de pragmaticus. “Baadt het niet dan schaadt het niet, placht Archimedes te zeggen als hij weer eens in zijn hottub zat, en áls God bestaat verdien je er zonder al te veel moeite een eeuwig leven mee.”

Tot nu toe beschreef het NIHUF alleen de feiten. Nu wat emotie: kots- en kotsmisselijk wordt het NIHUF ervan. En doodmoe. We kunnen geen “Pap” meer zeggen. Kijk om je heen. Onderzoek wat je waarneemt. Probeer verklaringen te vinden. Maar kom dan niet met iets op de proppen wat volstrekt geen verklaring biedt en al helemaal geen oplossing. “God heeft de wereld geschapen” is een even domme dooddoener als “Merlijn heeft het allemaal getoverd”. Een eeuwig leven (met of zonder rijstepap van zilveren bordjes) is nog oneindig veel ongeloofwaardiger dan een lang weekend van anderhalve eeuw.

Waar de cirkelredenering van de gelovigen altijd op neer komt, is “ik geloof, dus ik geloof”. Tussen premisse en conclusie vormt zich een enorme omhaal van woorden en bezwerende gebaren. Theologie, poëzie en dramaturgie. Het is allemaal woordenwichelarij. En de logica slaagt er niet in de verklarende suggestie te temmen, die van woordenbrij en rituelen uitgaat.

Om even terug te komen op de openingszin: politiek en media voeren allerlei discussies op dezelfde manier. Althans, daar lijkt het op.

Neem nou de discussie over de CO2-uitstoot, de opwarming van de aarde en de energiecrisis. In de media wordt de indruk gewekt dat wetenschappers geloven dat door de verbranding van fossiele brandstoffen meer koolstofdioxide (CO2) in de atmosfeer komt en dat daardoor de aarde opwarmt. Er zijn ook ongelovigen die dat niet geloven. In de uitwisseling van argumenten wordt beweerd dat de overgrote meerderheid van de wetenschappers op diverse VN-conferenties de hypothese ondersteunt dat CO2-uitstoot tot klimaatverandering leidt. Populisten geloven in dit geval opmerkelijk genoeg niet in het gelijk van autoriteit en meerderheid. Terecht, want de redenering klopt niet. En daar trekken ze vervolgens ten onrechte de conclusie uit dat de klimaatverandering niet door de mens wordt veroorzaakt. In het rapport van de Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) zijn wat fouten ontdekt, dús het rapport deugt niet en het panel is niet onafhankelijk. En zo buitelt de ene drogreden over de andere, liefst in oneliners en soundbytes, want op nuancering en heldere argumenten zit de kijker niet te wachten, denken Matthijs van Nieuwkerk en zijn companen.

Zelfs de rituelen zijn vergelijkbaar. Gelovigen organiseren allerlei vieringen, zoals alternatieve-energiefietstochten. Ongelovigen zoeken houvast bij autoraces en SUV’s. Pragmatici zeggen om de milieubeweging nog meer op de kast te jagen dat kernenergie een oplossing biedt voor alle problemen of willen CO2 in de grond opslaan, wat uiteraard panische reacties oplevert, want als er ooit ergens een grote concentratie kooldioxine (echt waar, ik heb het zelf horen zeggen!) vrijkomt, stikt iedereen in de wijde omgeving. Maar dat gebeurt natuurlijk nooit, want de opslag heeft het eeuwige leven, denken de voorstanders.

Het gelul is oorverdovend zwakzinnig. En leidt tot helemaal niets. En toch is de situatie heel simpel. Laten we de emoties weer even laten voor wat ze zijn en ons beperken tot de feiten.

1. Gebruik van fossiele brandstoffen leidt tot CO2-uitstoot.
2. In een gesloten systeem houdt een gasmengsel dat bestraald wordt met zonlicht meer warmte vast naar mate de concentratie CO2 hoger is.
3. De aardatmosfeer is geen gesloten systeem en er spelen nog allerlei andere zeer complexe mechanismen, maar zeker is dat de afgelopen 150 jaar de CO2-concentratie aanmerkelijk is gestegen en dat wereldwijd ook de temperatuur stijgt.
4. Grappenmakers, waar wij ons niet mee willen identificeren, mogen er mee spotten en hun verlangen naar mooi voorjaarsweer bejubelen, maar anders dan aan de meeste veranderingen zitten aan klimaatsverandering allerlei nare consequenties vast die we heel evident niet moeten willen.
5. Nu weten we natuurlijk nog niet helemaal zeker of die klimaatsverandering wel bestaat en als ie bestaat dat ie dan van de CO2-uitstoot komt, maar daar zijn op zijn minst een aantal aanwijzingen voor.
6. Bovendien raakt de fossiele brandstof op.
7. Uit 5 en 6 kunnen we concluderen dat we er verstandig aan doen andere energiebronnen te zoeken om ons luxe leventje in stand te houden.

Veel helderder kunnen we het probleem toch niet schetsen. Nu alleen nog een oplossing.

We kunnen in de komende vijftig jaar misschien één of twee kerncentrales bouwen in Nederland, maar het moge duidelijk zijn dat dát niet erg opschiet. Kleinschalige individuele oplossingen hebben veel meer groeipotentieel, zoals de mobiele telefoon en de pc de afgelopen twintig jaar hebben bewezen. Voor betaalbare, handige zonnecellen bestaat een miljardenmarkt. Desnoods zetten we de rand van het balkon vol miniwindmolentjes, zodat we iedere dag feest hebben. Maar laten we in godsnaam ophouden met het gelul en allemaal de neuzen de goede kant uitsteken.

Overigens is het NIHUF tegen subsidiëring van de aanschaf van zonnepanelen. Dergelijke subsidies maken van bestaande producten een melkkoe voor de leverancier, waardoor de ontwikkeling van nieuwe producten stagneert. Pomp dan liever geld in research & development. Want we hebben allemaal baat bij beter.

Armand for president

Wie genoeg geld heeft, kan in Nederland werkelijk alles voor elkaar krijgen. Daarom is het op Koninginnedag ook altijd mooi weer. Weliswaar regende het dit jaar wegens de economische crisis ’s ochtends, maar voor de rest van de dag was de Koninklijke Familie kredietwaardig genoeg om de zon tot laat in de avond te laten schijnen. Dat was maar goed ook, want er was van alles te doen en wat was het gezellig.

In Boxtel werd op de markt een avondvullend programma verzorgd door de fantastisch Rockband Go Rome. De avond was een reprise van het zogenaamde Clap Chair Concert dat Go Rome, samen met een groot aantal bevriende muzikanten, eerder in april had gegeven in Podium Boxtel, de fantastische theaterzaal van SintLucas Creatieven in Opleiding aan de Burgerakker. Nu stonden de klapstoeltjes in de open lucht, maar dat weerhield de band er niet van wederom te schitteren. Hun optreden had echter nooit het blog van het Humoristisch Front gehaald, als ze de pauze niet hadden laten vullen door de onsterfelijke hippie Armand, het genie van de ene hit Ben ik te min.



Armand, van wie het gerucht ging dat hij recentelijk de pensioengerechtigde leeftijd was gepasseerd, begon zijn optreden met de opmerking dat hij een belangrijke mijlpaal in zijn leven had bereikt. Hij had namelijk alles bij elkaar sinds kort 100 kilo hasj opgerookt. U moet daar niet te licht over denken. Een grammetje is voor een gewoon mens ruim voldoende om behoorlijk stoned te worden, van drie gram zo ongeveer een hele dag. Dat zijn dus 33.000 dagen, omgerekend met inflatiecorrectie bijna honderd jaar. Ach, we weten ook niet hoe oud hij is. Zijn rode haren hebben inmiddels behoorlijk grijze uitlopers, dus misschien is ie wel veel ouder.

Zelf weet hij het misschien ook niet meer. In elk geval kondigde hij al vast aan dat hij na zijn overlijden niet zal worden begraven, maar per gram wordt verkocht in de betere coffeeshops. Vervolgens stak hij een chillum op en blies een rookwolk uit waar de vulkanen op IJsland zich beslist niet te min voor zouden hebben gevoeld. De vliegvelden van Dublin en Edinburgh zijn sindsdien gesloten. Dat Eindhoven nog open is, mag een wonder heten.

Little Marc en Dik Huubke toonden zich intussen slechte verliezers in de competitie van goede grappen door in hun cartoon keihard de spot te drijven met de singer-songwriter. Laten we hopen dat we nog lang van Armand mogen genieten.