donderdag 29 mei 2008

Gezellig op de koffie bij …

… Zijne Weledele Hoogheid de Heer Desiderius Rolex

In het kader van de omslag in het denken na de affaire Nekschot hanteert het Nieuw Humoristisch Front voortaan een nieuwe pay off: “poeslief positief”! Daarbij hoort natuurlijk ook een serie gesprekken bij de mensen thuis. Deze week maken we kennis met Desiderius Rolex junior, grootaandeelhouder en voorzitter van de Raad van Bestuur van de Rolex Holding, een multinational met vestigingen in 4291 landen en het hoofdkantoor in Nederland. Bovendien vervult de heer Rolex commissariaten bij 3214 bedrijven in binnen- en buitenland.

Het kostte even tijd om contact te leggen met de fameuze topman, maar na enkele weken van intensief lobbyen bij zijn secretariaat, worden we zelfs uitgenodigd bij hem thuis. Het adres, Tijdspad 2008 te Hemeltergen, kwam ons een beetje vreemd over, maar onze Tomtom leidt ons feilloos naar een enorm hek midden in een mooie bosrijke omgeving. We stappen uit, bellen aan, waarna het hek zich geluidloos opent en een vriendelijke stem ons verzoekt door te rijden naar het hoofdgebouw aan het eind van de oprijlaan.

De ontvangst

Het blijkt nog een heel eind. Gelukkig is er halverwege een wegrestaurant waar we de lunch kunnen gebruiken en kunnen tanken. Twee uur later bereiken we het paleis alwaar we worden binnengelaten door een hooggehakte dienstbode in een kort, voor de liefhebbers erg kinky uniform van zwarte lakenstof met een wit kanten kraagje, een evaatje en witte zijden kousen met jarretels die af en toe net zichtbaar zijn. Zij vraagt of we even willen plaatsnemen. We kijken er wel van op dat in zo’n mooi huis de enorme luisterrijk ingerichte woonkamer direct achter de voordeur ligt, maar als de butler ons even later komt halen, blijkt het bij nader inzien toch om het portaal te gaan.

Na een wandeling van een dik half uur, door gigantische gangen met hoogpolige kasjmier tapijten en enorme zalen vol kunstschatten bereiken we eindelijk het kantoor van heer Rolex. We zijn diep onder de indruk.

Een weldadig bioritme

De heer Rolex blijkt een bescheiden man, altijd eenvoudig gebleven. Hij straalt een volkomen rust uit en het feit dat hij continu, iedere seconde met de nagel van zijn rechterwijsvinger op het bureaublad tikt, kan dan ook geen teken van nervositeit zijn. Het benadrukt eerder zijn evenwicht, zijn gestage tempo, zijn weldadige bioritme.

We weten bijna niet meer wat we hem allemaal willen vragen, maar de heer Rolex blijkt een gemakkelijke prater. Hij is heel tevreden over Nederland. En terwijl hij gestaag verder tikt, zegt hij: “Alle kabinetten sinds Den Uyl hebben de nadruk op loonmatiging gelegd. Als de economie uitstekend draait, is het belangrijk de winsten te optimaliseren. Dat is goed voor de groei. In mindere tijden zullen de werknemers helemaal de broekriem moeten aanhalen. Anders komen de winsten onder druk te staan.”

Een pluim

Even wordt het gesprek onderbroken.
“Wilt u suiker en melk in de koffie?” vraagt de dienstdoende dienstbode.
“Nee, dank u”, fluisteren wij eerbiedig. “Wij willen u niet op kosten jagen.”
De heer Rolex knikt ons tevreden toe en neemt er zelf een ons onbekend drankje bij: Bowmore Single Malt 1850 staat op het verweerde etiket.

Maar dan steekt hij weer van wal, gestaag tikkend, want ook de Nederlandse vakbonden verdienen volgens de heer Rolex een pluim. “Binnen het poldermodel hebben ze zich jaar in jaar uit tevreden gesteld met kleine symbolische loonsverhogingen en verbeteringen van de arbeidsomstandigheden, waar bedrijven als het onze niets van merken, maar waarmee de werknemers tevredengesteld worden, al levert het hen weinig op. De gemiddelde loonstijging via de CAO-schalen kwam de afgelopen decenniën niet uit boven de 0,3 procent per jaar.”

Gevaar!

Het tikken heeft ons inmiddels volledig tot rust gebracht. “Is dat erg belangrijk?” vragen wij.
“Het heeft ons geholpen de groei van de winsten jaarlijks te laten stijgen. En dat merken wij meteen in de portemonnee. Er wordt door de negatieve Nederlandse pers veel geschreven en gepraat over de inkomens van topbestuurders, maar dat is geheel ten onrechte. OK, ons inkomen stijgt jaarlijks met 75 procent maar dat komt vooral door bonussen in de vorm van aandelen die niet onmiddellijk kunnen worden gecasht. Mijn bescheiden inkomen staat nog steeds in geen enkele verhouding tot dat van Bill Gates en de Sultan van Brunei. En als wij in Nederland internationaal mee willen doen, zullen we internationale normen moeten hanteren. Er zit niets anders op dan het salaris van topbestuurders aanmerkelijk op te krikken. En je bespeurt bij dezelfde journalisten trouwens nooit enige afkeuring over de inkomens van artiesten als Madonna, schrijvers als J.K. Rowling of sporters als Ronaldino, Roger Federer of Tiger Woods. Het is pure discriminatie.”

Als het maar niet te laat is!

“Wat vreselijk”, zeggen wij in koor.

De wijsvinger van Desiderius Rolex heeft nog geen enkele keer gehaperd. Onverstoorbaar gaat hij verder: “Wij zijn heel tevreden over Nederland. Maar als het zo verder gaat, rest ons topmannen geen andere keuze dan de hoofdkantoren naar het buitenland te verplaatsen. Er zijn nog genoeg plekken op de wereld met nog lagere lonen, waar het minstens zo goed toeven is. Dat zou desastreuze gevolgen hebben voor de Nederlandse economie. Door het negativisme waarmee de Nederlandse pers is besmet, is het inmiddels echter wel één voor twaalf.”

We kijken geschrokken op onze Hema-horloges. Half vier, geven ze aan. Maar de heer Rolex zal het wel weten. We nemen snel afscheid, kussen zijn voeten en herhalen nogmaals ons motto: Het Nieuw Humoristisch Front, poeslief positief!



Kritiek leveren wij niet meer. We zijn niet getikt. Maar wellicht wilt u de cartoon toch op uw vensterraam plakken. Klik dan even hier.

donderdag 22 mei 2008

Wij zullen het nooit meer doen!

O, wat zijn wij geschrokken. En dan bedoelen we met 'wij' niet Little Marc en Dik Huubke, want die lachen ons vierkant uit. Nee, wij, hun geestelijke vaders, Marc Schoenmakers en Huub van Dongen, loopt het dun door de broek. De arrestatie van onze collega Gregorius Nekschot sloeg bij ons in als een Boeing in een kantoorraam. Wie weet wat ons zelf nu te wachten staat? Hebben wij misschien per ongeluk een bevolkingsgroep beledigd? Is er wellicht smalende godslastering op ons blog te vinden? Wij vrezen het ergste, zeker nu ons land geleid wordt door Christen Unionisten die openlijk het alleenrecht op discriminatie opeisen en Christen Appellisten die onder leiding van minister Hirsch-Ballin strijden voor censuur.

In elk geval willen wij hierbij iedereen die wij per ongeluk om te lachen wel eens hebben beledigd ootmoedig onze excuses aanbieden. Wij hopen dat u zo vriendelijk wilt zijn geen aanklacht tegen ons in te dienen. Wij zullen ons leven beteren en het nooit meer doen.

En mochten er al aanklachten zijn, dan smeken wij de wijze mannen en vrouwen van het Openbaar Ministerie om coulance. Wij wisten niet dat het niet mocht. Kom ons alstublieft niet van ons bed lichten. Wij hebben onze nachtrust hard nodig nu we zoveel slapeloze nachten doormaken. We konden er echt niets aan doen. Wij meenden dat we in een vrij land wonen, maar we zijn nu met de neus op de feiten gedrukt. Gij onfeilbaren, die zonder zonden zijt, vervolg ons toch niet. Nooit, nee nooit, zullen wij u, procureurs en officieren, nog ooit van dwalingen betichten, want daar bent u ver boven verheven. En laat dan alstublieft uw genade ook gelden voor Gregorius Nekschot. Hij heeft gezondigd, maar net als wij, echt waar, was ook hij in de waan dat de vrijheid van meningsuiting in Nederland het hoogste goed is. Hij heeft zich vergist.

Het ligt in onze aard grapjes te willen maken, maar voortaan zullen wij zelfcensuur betrachten. We houden ons alleen nog bezig met lokale gebeurtenissen zoals kattententoonstellingen. Van ons heeft u geen last meer. Zelfs als u voor de zoveelste keer een zaak niet rond krijgt waardoor zware criminelen op vrije voeten kunnen blijven of wanneer aan het licht komt dat er weer iemand jarenlang onschuldig heeft vastgezeten, zullen wij niet meer lachen. Het is om te huilen.

Ook onze fans willen wij op het hart drukken de cartoons, die ook maar een beetje twijfel kunnen wekken aan onze oprechte bedoelingen, van hun ramen te verwijderen. Desgewenst kunt u de gaten vullen met de cartoon van deze week, want daar kan niemand zich aan storen.

donderdag 15 mei 2008

Geen grenzen aan de groei

De bezoekersaantallen op dit weblog baren Little Marc en Dik Huubke al weken grote zorgen. Om over het aantal reacties maar te zwijgen. En reageren is toch doodsimpel. Gewoon onder het bericht op ‘reacties’ klikken. Bloggers of anderen met een google account kunnen daarmee inloggen. Maar je kan ook ‘anoniem’ aanvinken. Zet er dan wel even je naam bij. Dat vinden de twee striphelden leuker. Maar met weinig bezoekers komen er ook geen reacties. Dat snappen zelfs Little Marc en Dik Huubke. Daarom besloten de heren afgelopen week het mooie weer te gebruiken om eens uitgebreid te gaan brainstormen.

“Zo kan het echt niet langer”, opende Dik Huubke de vergadering.
“Nee inderdaad. Met die godslasteringen van jou vorige week krijg je de lachers echt niet op de hand”, zei Little Marc.
“Daar gaat het helemaal niet om,” riposteerde Dik Huubke. “God scoort goed in de zoekmachines. Spiritualiteit is in. En ik heb het ook nog even over extreme seks gehad. Dan moeten er toch wel bezoekers komen.”
“Volgens mij snap jij er niks van”, viel Little Marc hem in de rede. “Jij zoekt het veel te veel in uitersten. Extreme seks is niks. Erotiek moeten we brengen. Dat scoort. En voetbal.”
“Voetbal? Dat is toch dat humorloze spelletje van zwaar overbetaalde pummels in te wijde broeken? Wat is daar nou aan?”
“Dat mag jij wel zeggen. Het lijkt wel of je een voetbal hebt ingeslikt.”

Dat liet Dik Huubke zich niet zeggen. Hij reageerde met een aantal krachttermen, -platte verwijzingen naar geslachtsorganen van beiderlei kunne, vloeken en andere liederlijkheden die wij hier niet kunnen publiceren omdat het blog anders binnen de kortste keren achter een ‘boven de 18’ waarschuwing zou verdwijnen.

Little Marc was er even stil van. Maar kreeg toen een idee. “Waarom ga je niet topless?”
“Wat? Ik? Hoezo?”
“Jij bent zo vet. Het lijkt wel of je tieten hebt!”

En ineens lagen de vrienden over de grond te rollen van het lachen.

“Dat doen we. We maken er een toplesssite van. Met drie essen. Dat trekt zeker publiek. Straks staan we bovenin in de zoekmachines.”
“Maar dan moet het er wel een beetje appetijtelijk uitzien”, suggereerde Little Marc. “Bont is voor dieren. Die vacht moet eraf.”

Zeer als het deed, dat waxen. Het brandde gewoon. En daarom zijn ze maar gauw naar de Langspier vertrokken om de brainstorm voort te zetten.


Liefhebbers van topless-afbeeldingen kunnen de cartoon hier gratis downloaden.

donderdag 8 mei 2008

Nu komt het toch allemaal nog goed

Het waren donkere tijden. De eerste christenen werden voor de leeuwen geworpen of in de arena verbrand tot vermaak van het volk dat het meergodendom van de Romeinen aanhing. Van de weeromstuit vestigden ze, toen ze eenmaal aan de macht waren, een tweeduizendjarig rijk dat gehandhaafd werd door onderdrukking, domhouderij, kruistochten, kettervervolgingen, heksenverbrandingen, marteling, missiewerk en volkerenmoord. Sla er de geschiedenisboeken maar op na.

Tot op de dag van vandaag wordt de kerk geleid door celibataire types met merkwaardige seksuele aberraties. Een vrouw mogen ze niet hebben, homofilie is vies en daarom vergrijpen ze zich maar en masse aan minderjarigen. Allemaal bewezen feiten. En intussen eisen de christenen nog steeds het recht op om anderen te mogen discrimineren op grond van geslacht, seksuele geaardheid of wat dan ook. Want dat heet godsdienstvrijheid.

Overigens is het bij andere religies niet beter gesteld. OK, de accenten verschillen. Maar waarbij ze in het ene geloof in jongenbroekjes grabbelen, benadrukken ze in andere godsdiensten de noodzaak voorhuiden, schaamlippen of kittelaars af te snijden, terwijl weer andere gezindtes overspelige vrouwen willen stenigen of homoseksuelen van vijf hoog naar beneden gooien. Uiteraard allemaal uit naam van hun enige ware god en de door hem voorgeschreven hoog te houden moraal. Maar is die preoccupatie met extreme seks niet gewoon pure perversiteit?

En misschien is dat godsgeloof nog tot daar aan toe. Het gevaarlijkst lijkt me het geloof in een leven na de dood. Het gebrek aan respect voor het leven vóór de dood leidt al millennia lang tot moordpartijen, oorlogen, zelfmoordaanslagen, terdoodveroordelingen en terreur.

Neen, dames en heren, het waren donkere tijden, en godsdienst hoort beslist niet tot het meest verheffende wat uit de menselijke koker is voortgekomen.

Gelukkig lijkt alles zich nu ten goede te keren.

Slachtoffers kunnen de cartoon hier downlaoden. Door hieronder op REACTIE te klikken, kunt u ook zelf uw opluchting uitdragen. Wie geen blogger is, vinkt 'anoniem' aan. Maar zet dan wel even je naam bij de tekst.

donderdag 1 mei 2008

De Lintjesregen




Al jaren! En we hopen dat het zo mag blijven. Daarom heeft het Nieuw Humoristisch Front een aantal virtuele onderscheidingen toegekend aan degenen die dit mogelijk maakten.

Aan alle Slachtoffers van de Fundamentalistische Antirooklobby in deze moeilijke tijden: De Gouden Voortrekker. Zij hebben geen keuze. Ze moeten de straat op. In weer en wind. Zelfs tijdens het cafébezoek. Het grootste gezondheidsrisico van roken is tegenwoordig dat je zo gemakkelijk kou vat.

Aan de Anonieme Ambtenaar die dagelijks vol vuur het beleid moet uitvoeren dat door de politiek is uitgestippeld: De Eeuwige Vlam. Daar zit hij dan. Aan zijn bureau. Hij staat burgers te woord, maar nooit is het goed. Of hij zich nu druk maakt of zoals meestal gebeurt de eeuwige rust bewaart, altijd is hij slachtoffer van grappen.

Aan de Voorzitter van de Supportersvereniging van Dubbelschaak, wegens de onvoorstelbare tegenslag: De Zompige Zakdoek. Zelfs de opgeklopte verslaggeving in Brabants Centrum vol bloedige beeldspraak en oorlogstaal kan niet verhelen dat het eerste team van de Boxtelse denktank vooral gevuld is met bio-ethanol.

Aan Burgemeester Van Beers, het kloeke opperhoofd van het ambtelijk bestel: De Hardhouten Hamer. Om zijn niet aflatende ijver alles in Boxtel in goede banen te leiden en het keurkorps van collegeleden te coördineren. Hij heeft in korte tijd veel in Boxtel bereikt. Nu nog een woning.

Aan de Dalai Lama zelve, voor zijn goedlachse vriendelijkheid: De Olympische Mascotte en een knipkaart bij de plaatselijke Chinees. Mogelijk is één en ander veroorzaakt door een teveel aan ijle lucht in een vorig leven, maar de geweldloze spiritualiteit in zijn streven naar autonomie voor het Tibettaanse volk is een voorbeeld voor velen.

Aan Marc Cleutjes (niet op de afbeelding) die dit alles mogelijk heeft gemaakt: Het Tijdloze Toetsenbord, opdat de plaatselijke pers tot in de eeuwen der eeuwen door het Brabants Centrum gedomineerd moge worden. Wat een prestatie. En dat elke week.

Aan Wethouder Van den Oetelaar, die wij graag afbeelden wegens zijn kranige krullen: Het Groot Kruis der Groene Verdiensten. Onlangs plantte hij eigenhandig de allereerste bioboom uit de wereldgeschiedenis in Boxtel. Wat een wonder dat uit een eikel, zonder hulp van chemicaliën en kunstmest, een woudreus kan groeien.



Aan Wethouder Van Aert, die een beetje draaierig was en daarom niet model kon staan voor de afbeelding bovenaan: De Drie Dubbele Duizenddagenpas voor Kermisvertier en Onderwijsinstellingen. Zijn anticipatievermogen heeft geleid tot een meerjarenbeleid dat ieder dagdeel opnieuw wordt vastgesteld.

En helemaal onderaan, voor de allerhoogste onderscheiding, vinden wij Wethouder Van Erp, wiens gelaatstrekken zich helaas onttrekken aan de mogelijkheden die onze viltstiftartiest zijn aangeboren. Aan hem zijn toegekend: De Versierselen van de Orde der Sofisten, zoals daar zijn De Priemende Prikpen tegen weerbarstige ballonnen en zeepbellen en De Vet Leren Lachen Medaille om zijn herhaaldelijk geuite redenering dat het, om het vrachtverkeer uit Boxtel Centrum te weren, geen zin heeft controle uit te oefenen, omdat de vrachtrijders elkaar dan via GSM zouden waarschuwen, zodat ze niet gepakt kunnen worden, omdat ze dan niet door Boxtel Centrum rijden. Was het daar niet om te doen, wethouder?

Gedecoreerden, door welke instantie dan ook, kunnen de cartoon van de lintjesregen hier downloaden. Door hieronder op REACTIE te klikken, kunt u ons behagen steunen of anderszins reageren. Als je geen blogger bent, vink dan even 'anoniem' aan. Dat betekent overigens niet dat u er geen naam bij mag zetten.