Voor de prijs van een pilsje

Eindelijk is het ons gelukt. Al is het maar voor een vakantie, we hebben ons geestelijke kroost de deur uit weten te werken. Langslapen, lamballen en luiwammesen, dat is het enige wat ze hebben gedaan sinds de proefwerkweek is afgelopen. En uitgaan natuurlijk. Tot diep in de nacht. Want ze zijn bijna zestien en dan kun je er niets meer van zeggen. Twee dagen hebben ze nog een baantje gehad, want ze moesten geld verdienen voor de vakantie, maar toen zijn ze ontslagen. Ze waren al drie keer te laat gekomen (ook op het sollicitatiegesprek) en vier keer ongevraagd naar het reisbureau gefietst. Zogenaamd om de vakantie te regelen, maar wij denken dat ze toen al lang voor een spotprijsje bij Ryanair hadden geboekt. Zelf houden ze het op een last minute: heen en terug voor de prijs van een pilsje.

Als echte wereldreizigers facebooken ze de hele dag wat ze aan het doen zijn. Wij durven het niet meer te lezen en wij zullen u de ontboezemingen over chickies, disco’s, dronkenschappen en zonverbrande lichaamsdelen ook maar onthouden. Zelfs voor dit blog is het te laag bij de gronds. Twitter of tweet zelf maar een keertje mee in de eigen familie. Dan weet je het wel! En wij maar werken. Want hoe krijgen we anders dit blog gevuld en de kinderen bekostigd.

Engelse ziekte

Straks ga ik een Hummer halen,
't is dit weekend summer sale.
Misschien krijg ik wel net zo'n deal,
als die spelers van Real.
Dan ga ik met een meisje praten
en dan heb ik zo een date.
Zie het als een statement
van een obstinate vent
met een flinke midlifecrise
door een vergrote hypofyse
en een prostaat in hoge nood.
Maar verder gaat het very good.

Aan zee

Pas toch op de women komen.
Women zijn een groot gevaar.
Ze drijven af in alle havens
en doen het desnoods op de waves.
Kijk daar komen weer de women,
maar wat rijmen ze toch raar.

Parijs is nog ver

In afwachting van hun schorsing (zie het vorige bericht) lijkt het er sterk op dat Little Marc en Dik Huubke zich deze hete zomer wederom op glad ijs hebben begeven om daar ijskoud een scheve schaats te rijden. Nu dit jaar de Tour de France eindelijk weer naar behoren verloopt en er nog geen enkel dopingschandaal boven water is gekomen, is de cartoon die de heren deze week in Brabants Centrum hebben geplaatst een duidelijk geval van misplaatst cynisme. We vroegen beide heren telefonisch om commentaar. Ze bleken net een fietstochtje te maken, maar ze hadden gelukkig een mobiele telefoon bij zich. En met de wonderen van de moderne techniek is een driegesprek dan gauw geregeld.

Jullie hebben het in de cartoon over de Tour de Dopage. Wielrenners worden in het plaatje door de politie aangehouden. Waar is dat nou voor nodig?
“Ja, eh, je moet natuurlijk begrijpen dat wij al onze cartoons lang van te voren plannen. Eh …”
“Deze grap hadden we al lang voor de Tour klaar. Hoe hadden wij ooit kunnen vermoeden dat de renners dit jaar …”
“En bovendien: “Parijs is nog ver!” zei Joop Zoetemelk altijd. Misschien is er vanavond op het journaal al …”
Dopinggebruik is onvergeeflijk, maar waarom brengen jullie onschuldige schone wielrenners in diskrediet?
“Wij zijn helemaal niet tegen doping!”
“Natuurlijk wel!”
“Nee, Marc. Wij zijn voor!”
“Wat is dat nou weer voor gel…”
Wat bedoel je daarmee, Huubke?
“Ze moeten dat hele antidopingbeleid afschaffen. Weg met het WADA! Als de farmaceutische industrie de gelegenheid krijgt de sport te sponsoren geeft dat ongekende mogelijkheden.”
“Huub, schei uit. Dat slaat nergens op!”
“O nee! Ik ben tegen dierproeven. Maar als sporters vrijwillig …”
Dat is toch levensgevaarlijk.
“Natuurlijk niet. Als die farmafirma’s hun naam op de wielershirts hebben staan, nemen ze echt geen risico. Ze zullen willen winnen, maar wel heel voorzichtig. Ze zitten heus niet op nieuwe Tommy Simpsonnetjes te wachten.”
“Jij bent gewoon een extremist!”
Heren, heren!
“WADA weg! Doping moet! WADA weg! Doping moet!"
“Jij bent geloof ik echt aan een schorsing toe! O shit! Wouten!”

Ze vergaten hun telefoon uit te zetten toen ze werden aangehouden. Mobiel bellen mag nu eenmaal niet in het verkeer. We hoorden Dik Huubke nog luidkeels protesteren dat het geen telefoons waren, maar oortjes. Volledig legaal en toegestaan door de UCI. Maar toen werd de verbinding verbroken.

De persconferentie

Hét grote nieuws aan deze week was ongetwijfeld de persconferentie van Little Marc en Dik Huubke voor de voltallige sportpers. In een openlijke boetedoening brachten ze een schandaal aan het licht dat zijn weerga niet kent in de sportgeschiedenis. Little Marc lag bijna voortdurend met zijn hoofd in zijn armen voorover, luidkeels snikkend dat hij het nooit had moeten doen en verkeerde vrienden had. Dik Huubke deed hortend en stotend het woord. Uiteindelijk hebben wij het volgende verhaal kunnen reconstrueren.

Het begon allemaal in de aanloop naar de Olympische Spelen in Beijing. Om Yuri van Gelder te ondersteunen in zijn campagne om alsnog uitgezonden te worden, hadden Little Marc en Dik Huubke een stel ringen gemonteerd onder de carport. Ze zouden eens flink gaan trainen, maar er kwam niets van toen Yuri van Gelder door de stuitende regelgeving in de turnsport niet kon afreizen naar China. Dik Huubke raakte aan de drank. Little Marc zocht zijn heil in de wielfietserij.

Maar toen Yuri van Gelder onlangs wereldkampioen werd, besloot het tweetal de training weer te hervatten. Urenlang hingen ze in de touwen, vaak onder het toeziend oog van buurtgenoten en passanten die ondertussen hun plannen aanhoorden over de wekelijkse cartoon in Brabants Centrum en hun publicaties op dit blog. De talloze gymnastische tricks die ze al discussiërend vertoonden, konden zelfs op nog meer bijval rekenen. In korte tijd bleken de heren er heel wat te hebben geleerd.

“Maar hoe kwamen twee van zulke slapjanussen in drie weken tijd zo sterk en gespierd?” waagde één van de journalisten te vragen. “Hebben die gasten van het Nihuf misschien iets gebruikt van spierversterkende of geestverruimende middelen?” riep een ander. Dik Huubke vertelde op de persconferentie over een enorm zware testosteronkuur waardoor hij al een bobbel in zijn broek kreeg als hij het woord vrouw hoorde. Ook blijkt hij een stuk agressiever te zijn geworden. Ze laten hem op de schaakclub maar liever winnen. Hij heeft al wat tegenstanders bij Café Rembrandt naar buiten geschopt met een hoop machovertoon. Dik Huubke was er heel open over en noemde het laconiek: “Heldere bouillon en slappe koffie”.

De spierversterkers bleken echter bij lange na niet het grootste geheim dat op de persconferentie werd onthuld. Testosteron, amfetamine en epo gebruikt zo'n beetje elke sporter. Little Marc en Dik Huubke hadden het evenwel in iets heel anders gezocht. “Iets nog veel wederrechtelijkers”, zoals Dik Huubke het zelf uitdrukte: “Het streng verboden middel Powerglue. Een paar van dit soort druppeltjes op de handen doet wonderen. Daarmee kan een turner tijdens de training uren blijven hangen zonder enige verzuring. Wie uiteindelijk los komt, heeft de vernislaag van de ringen in zijn handpalmen.”

Little Marc en Dik Huubke betuigden op de persconferentie enorm spijt hebben van hun grensoverschrijdende gedrag met deze tube lijm, waar ze om de spierpijn te verzachten, bij gebrek aan dure cocaïne, ook nog aan snoven.

Little Marc: “Dit hadden we echt niet moeten doen”.

Inmiddels hebben Little Marc en Dik Huubke van het Ministerie van Defensie een convocatie gekregen om hun plunjezak met oude legerspullen in te leveren. Bij herhalingsoefeningen hebben ze dit soort valsspelers niet meer nodig. Of Little Marc en Dik Huubke nu ze hun militaire status hebben verloren hun positie aan het Humoristisch Front kunnen handhaven, is nog niet duidelijk. Een schorsing voor tenminste de hele zomervakantie ligt voor de hand.

Multi Culti

Het grote evenement in Boxtel in het komende weekend is de Selissen Bazaar. Het is al weer de achtste keer dat dit festival wordt gehouden. Het vindt plaats in het prachtige Park Molenwijk waar onlangs nog een boek over is geschreven. Zelfs het Nieuw Humoristisch Front, een groepering die anders altijd wel iets te zeuren heeft, is er dolenthousiast over. En dan wordt het lastig om een leuke grap te verzinnen.

In de brainstormsessies die de voormannen van het front de afgelopen weken achter de rug hebben, werd de ene flauwiteit na de andere op de flipover gekalkt.

1. Iets met ‘multicultureel geneuzel’ en ‘de PVV’. Nee, da’s niks.
2. Een plaatje van wielrenners in een shirt van de Tour de Dopage bij een kraam vol waterpijpen. Mwah!
3. Een karavaan Arabieren onderweg naar Boxtel. Te eenzijdig.
4. Dik Huubke die een henna-tatouage op zijn buik krijgt met “I ♥ Little Marc!” en dan vraagt of het er wel weer af gaat. Ook niks.
5. Een buikdanseres met het bijschrift: “Als de Wittlichers nou van dit soort lekkernij hadden meegenomen …” Misschien een beetje te seksistisch.

Maar daarmee zaten ze wel op de goede weg, vonden Little Marc en Dik Huubke. Want het was hen duidelijk dat ze nog een keertje op die Duitse varkens moesten terugkomen. Want nergens, in geen enkele plaatselijke of regionale krant, stond ook maar één klein uitinkje van kritiek op die onsmakelijke vertoning, die volgens Dik Huubke overigens wel degelijk de tong streelde. Alleen Eugenie van Wanrooij zegt er iets van op haar blog. En daar heeft het Nihuf dan weer op gereageerd en Eusjewel weer op het Front. Zo hoort dat beste lezer: gewoon even hieronder op ‘reacties’ klikken. De rest wijst zich van zelf. Dat is heel wat handiger dan een ingezonden brief.

Uiteindelijk werd het deze:

Herkenbaar

Laten we voorop stellen dat onze cartoonhelden Little Marc en Dik Huubke, niets, aber denn auch gar nichts, tegen Duitsers hebben. Starker noch, ze zijn fan van die Deutsche Mannschaft. Ze hebben zich indertijd te plätter genoten van Gerd Müller, Franz Beckenbauer, Karl-Heinz Rummenigge en Rudy Völler, om maar eens een paar willekeurige namen te noemen. En er wordt zelfs gefluisterd dat Dik Huubke Duits bloed heeft. Zijn moeder werd, na het eerste bezoek van de Wittlichers aan Boxtel, nu vijftig jaar geleden, wegens iets te intieme vriendschappelijk betrekkingen zelfs kaalgeschoren door haar buurtgenoten en we weten allemaal wat dat betekent. Jumelage of niet!

Je hoort de heren over onze fietsen niet klagen en zelfs niet over kuilen graven. We hebben hier toch geen strand en die oude roestige gevallen met houten banden mogen ze houden. Wij Nederlanders rijden anno 2009 op elektrische hybride fietsen met trapondersteuning zodra de dynamo een briesje van tegenwind ruikt. Het Nihuf hoopt dus dat de Wittlichers die gedateerde rommel gewoon thuis laten. Als we een oude fiets willen, haalt de WSD die wel uit de Dommel.

Ook de Duitse keuken kunnen Kleine Marcus und Dickes Hübschlein heus wel waarderen. Sauerkraut, Schnitzels, Weisswurst mit Senf, Eisbein, Schwarzwalderkirschtorte. Heerlijk! Vooral als het weggespoeld kan worden met een enorme pul hoppig bier. Daar wordt de helft van ons duo heel gelukkig van.

De cartoon van deze week is dus zeker niet uit oud zeer geboren. Maar wat die ... , eh ... hoe zeg je dat zonder te schelden ... eh, ... bezoekers uit Wittlich ons nou flikken, daar kunnen we niet tegen. Dit is gewoon zielig. Wat voor indruk moet dat wel niet wekken bij onze kinderen. Die lopen straks allemaal te huilen op de Markt. Daar is geen oud ambacht aan te doen. Es ist unmenschlicher Horror, meine Damen und Herren. Viel zu erkennbar für unseren Geschmack. Macht das mal lieber in die Heimat.