Eindelijk is het ons gelukt. Al is het maar voor een vakantie, we hebben ons geestelijke kroost de deur uit weten te werken. Langslapen, lamballen en luiwammesen, dat is het enige wat ze hebben gedaan sinds de proefwerkweek is afgelopen. En uitgaan natuurlijk. Tot diep in de nacht. Want ze zijn bijna zestien en dan kun je er niets meer van zeggen. Twee dagen hebben ze nog een baantje gehad, want ze moesten geld verdienen voor de vakantie, maar toen zijn ze ontslagen. Ze waren al drie keer te laat gekomen (ook op het sollicitatiegesprek) en vier keer ongevraagd naar het reisbureau gefietst. Zogenaamd om de vakantie te regelen, maar wij denken dat ze toen al lang voor een spotprijsje bij Ryanair hadden geboekt. Zelf houden ze het op een last minute: heen en terug voor de prijs van een pilsje.
Als echte wereldreizigers facebooken ze de hele dag wat ze aan het doen zijn. Wij durven het niet meer te lezen en wij zullen u de ontboezemingen over chickies, disco’s, dronkenschappen en zonverbrande lichaamsdelen ook maar onthouden. Zelfs voor dit blog is het te laag bij de gronds. Twitter of tweet zelf maar een keertje mee in de eigen familie. Dan weet je het wel! En wij maar werken. Want hoe krijgen we anders dit blog gevuld en de kinderen bekostigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten