donderdag 25 maart 2010

De reünie: originaliteit en etiquette

Dat is me wat hoor: een reünie van de middelbare school. Daar zat je lang geleden toch zeker een jaar of zes een zorgvuldige reputatie op te bouwen. Maar waar is die gebleven? Ben je nog wel die stoere vent met die vlotte babbel? Of het mooiste, aardigste, vlotste, muzikaalste, intelligentste, stilste, domste, arrogantste of succesvolste meisje uit de klas? In dertig jaar kan er veel veranderen. Sterker nog: álles is anders. Zelfs jijzelf. En je herinneringen kloppen ook van geen kanten. Wat zullen je klasgenoten wel van je denken? En hoe moet je je gedragen op zo’n reünie?

Wij van het Nieuw Humoristisch Front kunnen niet genoeg benadrukken dat vooral de juiste omgangsvormen van eminent belang zijn. Misschien kom je die pestkop van vroeger wel tegen, of word je ineens geconfronteerd met je eigen pestgedrag waar het slachtoffer decennialang wrok tegen heeft gekoesterd? En die jeugdliefde is er misschien wel, die je nooit bent vergeten. Maar wie had het ook weer uitgemaakt? En waarom? Daar kun je het beste van te voren even over nadenken. Daarbij bieden wij graag enige hulp.

Kleding
Het Nieuw Humoristisch Front raadt vijftigers dringend af in een ribfluwelen broek en een te strak T-shirtje te verschijnen. Casual mag. Maar de tijden zijn veranderd, dus zorg a.u.b. wel voor een beetje dure merkkleding. Anders ben je al gauw een oninteressante ouderwetse geitenwollen sok. Vroeger droeg je misschien Zweedse klompen en een tuinbroek, maar daar kun je niet meer mee op school komen. En voor een naveltruitje om je piercing te showen heb je de leeftijd niet meer.

Veertigers zijn wat dat betreft al beter aangepast. Maar ook hen drukken we op het hart duidelijk te laten zien dat ze succesvol zijn, zelfs als dat helemaal niet waar is. Maar de dertigers hebben het het moeilijkst. Schaf maar gewoon iets nieuws aan volgens de laatste trends. Kleur je haar. Poets je op. Plamuur de eerste rimpeltjes zorgvuldig weg. Smeer een gezond kleurtje op het gelaat en trek vooral een lachend gezicht. Hoe moe je ook bent van de combinatie van kinderen en carrière, je móet er goed uitzien, flitsend, snel, ambitieus, want denk erom, ook een reünie is er om te netwerken.

Voor twintigers is de reünie een fluitje van een cent. Zij kennen hun klasgenoten nog. Ze hebben genoeg te vertellen over hun reisavonturen, studie, liefdes en wat de jeugd zich allemaal nog meer in het hoofd haalt. En over kleding hoeven ze zich geen zorgen te maken. Ze zijn jong en dat is meer dan genoeg.

Entree
Wellicht herinnert u zich nog hoe u vroeger bij binnenkomst uw boekentas met een grote boog de garderobe inslingerde zodat hij meters verderop met een doffe dreun een paar brugpiepers de stuipen op het lijf joeg. Dat is niet meer van deze tijd en wordt niet meer gedaan.

Vandaag komt u binnen met uw I-phone, Blackberry of Xperia in de aanslag. Bij voorkeur heeft u daarvoor al een dure auto op een opvallende plaats geparkeerd, brutaal half op de stoep of in het plantsoen. Vergeet niet nog even door het open raam naar een bekende van vroeger te roepen, zodat zo veel mogelijk oud-klasgenoten straks weten dat die bolide van jou is. En dan loop je meteen naar iemand toe, schudt zijn of haar hand en zegt: “O wat leuk. Dat is lang geleden.” Neem dan wel iemand waarvan je vrij zeker weet dat je hem of haar herkent. Zie daarvoor de paragraaf ‘voorbereiding’.

Voorbereiding
Denk even na hoe je klasgenoten ook al weer heetten. En vergeet ook de leerkrachten niet. Maak gewoon een lijstje en ga even googlen. Vaak vind je zelfs foto's. Bij de meeste reünies is er ook wel een website die vermeld wie er zoal komen. U komt veel beter over als u iedereen nog blijkt te kennen en nog een beetje weet waar ze mee bezig zijn. Maar zeg natuurlijk nooit dat je hebt zitten oefenen. Jij wist het gewoon nog. Zo spontaan ben je. Geweldig!

Drankgebruik
Op de meeste reünies wordt tegenwoordig wel een wijntje of een biertje geserveerd. Vaak lopen er leerlingen van de huidige examenklassen rond met dienbladen. Soms is de catering uitbesteed. Laat het u gerust smaken, maar denk eraan dat je met de wagen bent. En zorg er in elk geval voor dat je niet kruipend en brakend de toiletten moet gaan zoeken, zoals vroeger op het gala. Dat is tegenwoordig echt not-done!

Wapengebruik
Was je vroeger een pestkop, hou er dan rekening mee dat er tegenwoordig op veel scholen detectiepoortjes worden gebruikt. Je slachtoffers komen daar ook niet doorheen met een mes of pistool. Je hoeft dus niet bang te zijn. Maar wees wel alert en bereid een paar dodelijke opmerkingen voor. Zie ‘origineel uit de hoek komen’.

Drugs
Duf en stoned is uit. Roken mag sowieso nergens meer in de school en zelfs een plak spacecake wordt niet meer gewaardeerd. Jonge, succesvolle, vlotte professionals gebruiken zelfs op middelbare leeftijd hooguit een peppilletje, of, als u uw artistieke rock-'n-roll imago nog niet vaarwel hebt gezegd, een lijntje coke. In dat laatste geval natuurlijk gewoon in het openbaar.

Leerkrachten
Zelf heb je waarschijnlijk een jaar of vijf zes min of meer in dezelfde klas gezeten. Leerkrachten hebben bijna allemaal een jaar of dertig lang een stuk of vijftien verschillende klassen tegelijkertijd gehad. Je moet dus wel een ontzettende kwal zijn geweest als ze je nog kunnen herinneren. Of een nog groter genie dan je zelf voor mogelijk houdt natuurlijk. Het heeft dan ook nauwelijks zin om met hen te praten. En als je het toch doet, heb dan compassie. Ze staan nog altijd dezelfde stof aan gelijksoortige etters uit te leggen in slecht geventileerde veel te kleine stinkende lokalen. Geen wonder dat ze nóg stoffiger en grijzer zijn geworden.

Jeugdliefde
Alles op de reünie draait om het weerzien. Wat is er terecht gekomen van de geheime liefdes tegen wie je nooit iets durfde zeggen? En van degene(n) met wie je voor het eerst hebt gezoend of misschien zelfs mee hebt gefriemeld? Dit is misschien de laatste gelegenheid om weer contact te leggen. Zie ook onder ‘after party’.

Originaliteit
Wat doe jij tegenwoordig? Kinderen. Woonplaats. Getrouwd. Gescheiden. Wat heb je ook al weer gestudeerd? Weet je nog …? Een reünie hangt van clichés aan elkaar en dan is het zaak origineel uit de hoek te komen. Dat valt niet mee. Maar gelukkig heb je de site van het Humoristisch Front ontdekt. Daar staan allerhande grappen en grollen die nog niet algemeen bekend zijn en speciaal voor de reünie hebben we nog een paar nieuwe in petto.
  1. Als er nog paters onder de leerkrachten van de oude school rondlopen, is het in sommige gevallen wellicht gepast enige keren met luide stemme “Wir haben es wel degelijk gewusst” te bezigen. Stenen gooien is minder gepast en kan eigenlijk alleen als je zeker weet dat je zelf, net als de paus, zonder zonden bent.
  2. “Ik heb altijd gedacht dat schoonheid vergankelijk was, maar nu ik jou zie …” en daar kun je afhankelijk van de situatie en het gewenste effect natuurlijk aan toevoegen “… begin ik te twijfelen!” of “… weet ik het zeker!” 
  3. Tegen de vroeg kale klasgenoot: “Je streken heb je zeker niet verloren!” 
  4. Als iemand opmerkt dat je toch wel erg dik bent geworden: “Jazeker, ik groei nog steeds!” 
  5. Als de muziek te hard staat om met dat vriendinnetje van vroeger te praten: “Zijn ongewenste intimiteiten echt erger dan te harde muziek?” 
  6. Als de bitterballen rondkomen: “Japanse sushis zijn niet alleen veel gezonder dan Hollandse snacks, ze werken ook veel harder.” 
  7. Tegen de rancuneuze klasgenoot die de PVV blijkt aan te hangen: “Ach lul toch niet. Nederland is overbewolkt!” 
  8. Tegen het oude vriendinnetje dat alleen Spa wil drinken: “Van bronwater ga je zo klaterend plassen!”
  9. Als je tijdens de crisis je baan hebt verloren en nooit meer aan de bak dreigt te komen: “Ik hoef niet meer te werken, maar ik heb het toch druk.” 
  10. En tegen de interimmanager met zijn adviesbureau waar je maar niet van af kunt komen: “Een volle blaas is ook een prima adviesorgaan!”
After party
Is de reünie geslaagd en heb je contacten gelegd, schroom dan niet om hen of haar mee te vragen naar het café of, als het heel leuk was, naar een restaurant om een hapje te gaan eten. Grand Café Rembrandt lijkt ons een aardige suggestie. Hou ook daar de conversatie op een behoorlijk niveau.
  1. “Dat hoor je mij niet verzwijgen”, is een heel handige als het gesprek op de teleurstellingen uit het leven dreigt uit te draaien. 
  2. Over de overledenen: “Heel triest allemaal, maar we kunnen nu eenmaal niet zonder een natuurlijke afvloeiingsregeling”. 
  3. En als het dan toch nog gezellig wordt: “Vreemd gaan is meestal een gevolg van jeugdervaringen”. En dan maar hopen dat ze niet antwoordt: “Niet vreemd gaan ook!”

donderdag 18 maart 2010

Hiphopmoe

De heren Two en Square van het DJ-duo Dj22 trekken al jaren het land door van getto naar prachtbuurt en van achterstandswijk tot no-go area. Met hun bonkebonkewagen rijden ze van drive-in discotheek naar graffitispuitmuur om hun kunsten te vertonen. Ze nederhoppen rapper en rapper, beatmixen kent voor hen geen geheimen en zelf houden ze het erop dat het turntablisme aan hun creatieve geest in ontsproten. In een exclusief interview voor dit blog vroegen wij de heren of ze er nooit moe van worden.

Worden jullie er nooit moe van?
"spuugzat spuugzat
zo dan weet je dat
we hebben het gehad
er in zit de klad
spuugzat spuugzat
van de chat en de qat
zo dan weet je dat
geef ze maar met de lat
op hun blote gat"

Zo, dat is nog al sterk uitgedrukt. Wat is het probleem?
"weet je dat
als de dat
hebt gehad
dat ze schieten lieve schat
dat dan alles wordt gejat
wat je ooit hebt gehad
en dat vrat
ja dat vrat
aan je togus als een rat
en dan heb je het gehad
spuugzat spuugzat"

Terwijl Dj2 steeds heftiger begint te gesticuleren is Square een breakdansje begonnen. Om te illustreren wat een moeite ze vaak moeten doen om de kogels te ontwijken, geeft hij desgevraagd volmondig toe.

Waarom stoppen jullie er dan niet mee?
"Daarom stoppen we er ook mee. Natuurlijk zijn wij draaikonten. Maar wij hebben thuis andere verantwoordelijkheden. Zowel Square als ik hebben thuis vrouw en kinderen. We gaan het nu veel rustiger aan doen en draaien voortaan heel andere muziek. Het is natuurlijk new skin for old ceremony, of zoals wij rappers zeggen, ouwe wijn in nieuwe zakken, maar wij gaan uit een heel ander vaatje tappen."



donderdag 11 maart 2010

Jeugdsentiment en een prijsvraag

Heel lang geleden, toen Dik Huubke nog klein was, zat hij op het kerkkoor. Drie keer per week kwam de jongens bij elkaar om te repeteren onder leiding van een pater. Op donderdagavond was er repetitie met de heren, zoals de bassen en tenoren werden genoemd. ’s Zondags, tijdens de hoogmis, zongen ze meerstemmige missen van Mozart, Palestrina en nog allerlei andere beroemde componisten. En behalve het Kyrië, de Gloria, het Sanctus en het Agnus Dei werden tussendoor nog allerlei andere stukken gezongen. Soms werd de mis rechtstreeks op de radio uitgezonden. En af en toe maakte de KRO zelfs een orkestregistratie. We waren trost op ons jongenskoor. Vooral omdat we met voetballen altijd van het Heilig Hart Koor wonnen. En in de zomervakantie gingen we een week op kamp. Wat een feest!

Little Marc was in die tijd nóg kleiner. Hij zat niet op het koor, maar was misdienaar. Koorknapen en misdienaars lagen elkaar niet zo. Ze misgunden elkaar de stiekeme slok van de miswijn in de sacristie. En de koorknapen vonden de misdienaars maar heilige boontjes. Mietjes op hun knietjes. Met kanten rokjes en wierookstokjes. En de misdienaars vonden de koorknapen slijmerds. Wel altijd zo mooi mogelijk zingen, maar ondertussen stiekem keten op het koor. Kruipen, gluipen en als het even kon miswijn zuipen. Er kon bepaald niet van een gezonde rivaliteit worden gesproken.

De haat, nijd en klassenstrijd tussen de beide groepen kreeg een vervolg op het schoolplein. Op de katholieke lagere jongensschool speelden ze stoere spelletjes. Bonken bijvoorbeeld, waarbij een rij jongens achter elkaar ging staan, jongen na jongen, voorovergebogen, met het hoofd onder het kruis van de jongen voor hem. Daar sprong dan een andere jongen met een grote spreidsprong bovenop, om vervolgens achteraan te sluiten. Daar vielen regelmatig gewonden bij. En dan werd er geknokt. “Ruzie, ruzie, ruzie”, riepen de omstanders. Tot de meester kwam en de vechtersbazen aan hun oren uit elkaar trok. De koorknapen en misdienaars waren daar meestal niet bij betrokken. Want als de pastoor er achter kwam, nam hij je apart. En wat er dan gebeurde, daar werd alleen over gefluisterd. Maar als een misdienaar de kans kreeg een koorknaap een hak te zetten, zou hij het niet laten. En andersom al helemaal niet.

Tussen al dat gekrakeel viel het op dat Little Marc (die toen nog gewoon Mark heette) en Dik Huubke steeds vaker elkaars aanwezigheid zochten. Op de een of andere manier voelden ze zich tot elkaar aangetrokken. Ze werden vrienden. Maar de klasgenoten vonden zo’n interculturele vriendschap nauwelijks acceptabel. En het pesten ging in die dagen heel wat verder dan tegenwoordig.

Little Marc en Dik Huubke zijn nu al jaren getrouwd. In bed halen ze nog wel eens herinneringen op aan die goede oude tijd. Ze hebben hun geaardheid nooit verborgen gehouden en al vervreemden ze van de kerk, ze gingen er toch nog regelmatig naar toe. Hun bloedeigen zoon, van een donoreitje en een spermacocktail van beide vaders, hebben ze zelfs laten dopen. Het is een flinke kerel geworden, met heel wat aardjes, naar zijn vaartjes. Sinds enkele jaren verdient hij om zijn balletlessen te bekostigen wat bij in Tosti-restaurant De Achterdeur.

Ondanks de benepenheid van vroeger was alles toch nog goed gekomen, leek het, maar toen verschenen er ineens verontrustende berichten in de pers. Prins Carnaval mocht niet ter communie omdat hij homo was. Op kostscholen, kloosters en kerken bleken in Marcs en Huubkes jongensjaren allerlei kinderen te zijn misbruikt. De roze brigade, mannen en vrouwen gelijk, trok gezamenlijk op naar de Sint Jan. Henk Krol van de Gaykrant voerde zelf het achterkamertjesoverleg met het episcopaat. En onze beide stripfiguren schaamden zich dood. Waren ze zelf misschien ook wel eens door een pater bij hun pielemuisje gegrepen? Hadden ze het verdrongen? Of waren zij misschien de twee enige jongetjes die de kapelaan niet konden bekoren? En waar kwam die ellendige archaïsche trutmoraal toch opeens allemaal weer vandaan?

Tot overmaat van ramp kreeg zoonlief in Restaurant De Achterdeur geheel onverwachts een kerkelijke ambtsdrager aan tafel. Hij kon zich niet inhouden. En zei …


De ballontekst kunt u invullen onder 'reacties' hieronder. Gewoon even klikken en de instructies volgen. Als u voor 'anoniem' kiest, zet dan wel even uw naam in de tekst, anders grijpt u misschien naast de prijs!

donderdag 4 maart 2010

Is Wim van der Zanden een weegschaal?

De lokale partijen hebben het in de Gemeenteraadsverkiezingen uitstekend gedaan. In Boxtel werd Balans de grootste partij. Het Nieuw Humoristisch Front heeft gemeend een loflied op de partij te moeten schrijven.

Als een bascule
(Op de wijs van: Aan de trapeze / A.M.G. Schmidt & H. Bannink / 1967)

Eerlijk en open in ’t stadsbestuur staan.
Dat doen ze goed, daar werken ze aan.
Niet blijven dralen in wikken en wegen
Altijd bereid goede raad te geven.
Wim, Willy, Petra, Erika en Jan
Zij gaan ervoor en u weet dat het kan.

Ach kon iedereen zo in evenwicht blijven
Dan was ’t afgelopen met schreeuwen en kijven,
Dan kwam er een einde aan ’t zeuren en zeiken,
En zou iedereen heel wat vrolijker kijken.
Wim heeft voor het raadswerk de juiste formule,
Want hij blijft in balans, als een bascule.
Hij kent voor ’t college de toverformule,
Als een bascule, als een bascule.

Betrouwbaar, daadkrachtig ’t college in gaan.
Dat wil hij wel, daar werkt hij aan.
Niet blijven dralen in wikken en wegen
Altijd bereid een besluit te nemen.
Voor ’t Boxtels college een nieuw beleidsplan
Zij gaan ervoor en u weet dat het kan.

Ach kon iedereen zoveel werk versjouwen,
Wat zouwen we dan van de mensheid gaan houwen,
Dan had geen gemeente begrotingsproblemen
Of enige moeite met straatcoachsystemen.
Wim heeft voor het raadswerk de juiste formule,
Want hij blijft in balans, als een bascule.
Hij kent voor ’t college de toverformule,
Als een bascule, als een bascule.

Maar we zullen hen natuurlijk wel heel kritisch volgen!