donderdag 28 mei 2009

Voor tegen tegen


“Ach man, Nederland heeft toch zeker alleen tegen de Europese grondwet gestemd vanwege het oorverdovende geschreeuw van die betweterige omhooggevallen voetballer.”
“Jan Mulder had groot gelijk hoor. Wat hebben we nou aan al die regeltjes uit Brussel en al die Polen die onze banen komen inpikken. En hij was echt de enige niet. Meer dan zestig procent weet je nog wel. Duidelijker kan niet!”
“Maar daar ging dat referendum toch helemaal niet over.”
“Wat lul jij nou man. De uitslag was een signaal. Een signaal aan de politiek, die veel te hard van stapel loopt.”
“Heeft zich trouwens al een Poolse tekstschrijver gemeld om jouw baantje over te nemen?”
“En straks krijgen we de Turken er ook nog bij!”
“Daar ging die verkiezing helemaal niet over. Het ging om de besluitvorming. En om de democratische controle.”
“Schei nou toch uit. Democratische controle. Aan m’n hoela. Er is helemaal geen democratische controle. Dat Europese parlement heeft helemaal niets te vertellen.”
“Daarom had je juist vóór die grondwet moeten stemmen. Daar ging het net allemaal om.”
“En nou wordt die grondwet toch doorgedrukt. Alleen heet het nou een verdrag.”
“Het is toch logisch dat we een nieuw verdrag moeten sluiten. Als al die landen in Europa het altijd met elkaar eens moeten zijn voordat er een besluit wordt genomen, gebeurt er toch zeker nooit iets.”
“Precies. We kunnen het in Nederland best zelf. Uiteindelijk moet je toch overal zelf voor opdraaien.”
“Jezus, man. Leef jij nog in de middeleeuwen of zo. Alles is internationaal!”
“O ja. Dit blog en onze cartoons zijn niet eens regionaal.”
“Behalve als het over de Europese verkiezingen gaat, zul je bedoelen.”
“En daarom stem ik nou ook tegen. Ik stem SP.”
“Maar deze verkiezingen gaan helemaal niet over de Europese grondwet of over het Verdrag van Lissabon.”
“Waar heb je het dan over, flapdrol!”
“Ja, nou wordt ie mooi. Dat is een verzinsel van de SP hoor, dat deze verkiezingen een herhaling zijn van het referendum. Het gaat er niet eens om of er een nieuw referendum moet komen, want dat besluit gewoon de Tweede Kamer.”
“Flapdrollen zijn het. Allemaal flapdrollen. Alleen Neelie deugt.”
“Het gaat erom Nederlandse vertegenwoordigers te kiezen in het Europese Parlement. De kandidaten hebben een partijprogramma. Daar staat in wat ze willen bereiken.”
“O ja? En dat zou jij allemaal gelezen hebben? Laat die Neelie maar mooi zitten, die doet het goed. Ik stem SP!”
“Neelie is helemaal niet verkiesbaar. Jij weet er niets van. En ze is ook niet van de SP, maar van de VVD. Die partij van die rare Van Baalen, weet je wel!”
“O nee. En waarom krijgen we dan die 600 miljoen terug?!”
“Europa levert gewoon geld op. Voor iedereen een dertiende maand.”
“Wat een gezwets. Sinds de Euro is alles tien keer zo duur geworden. En er zitten gewoon 12 maanden in een jaar en dat zal altijd zo blijven. Die Bos is helemaal een oliekoek. Daar stem ik al zeker niet op.”

Het typt lekker weg, dit soort gezwatel. Als u meer wilt weten, kijk dan maar lekker televisie, want daar lopen de discussies volgens hetzelfde patroon. Voor serieuze informatie verwijzen we u graag verder naar het internet. Daarop staat niet alleen dit blog, maar ook bijvoorbeeld De Stemwijzer. En een Nederlandse site met alle info over de Europese Parlementsverkiezingen.

vrijdag 22 mei 2009

Bloggersblock

Vlak voor Koninginnedag publiceerde het Nieuw Humoristisch Front in Brabants Centrum en op dit blog een wat wij dachten leuke fotowedstrijd. De consequenties waren enorm: er kwam geen enkele inzending. Of dat werd veroorzaakt door de dollemansactie in Apeldoorn of gewoon omdat niemand het idee aansprak, weten wij niet. In elk geval raakten wij er behoorlijk door in een dip. Een depressie zeg maar gerust. Gevolg: een bloggersblock.

Uiteraard bleven we wel cartoons publiceren. De kachel moet blijven branden tenslotte. En bij mooi weer de airco. En we begonnen met deze:


Maar op het blog verscheen niets. Geen inspiratie. Geen zin. Diepe teleurstelling over alles. Hoe moesten wij nu verder? Zo misschien:


Het hielp niet. Nog steeds verschenen er geen blogteksten voor ons geestesoog. Ten einde raad namen wij contact op met een medium. Dat adviseerde ons om in het diepste geheim een magische handeling te verrichten. En zo geschiedde. Stiekum beklommen wij het dak van Brabants Centrum. Daar spraken we de bezweringsformule uit en deden wat ons was voorgeschreven. We wisten niet wat we zagen.



Wij begrepen donders goed dat het geen vliegende supermarkt kon zijn. We hielden ons wijselijk stil. Maar bij de publicatie van de volgende cartoon was het resultaat nog steeds nihil.


Pas toen wij verder lazen in Brabants Centrum begrepen we waarom. Ze hadden ons door.


Navraag bij ons medium (nee, niet Yomanda, een echte huisdruïde) leerde dat wensballonnen alleen werkzaam zijn wanneer niemand ze opmerkt. Worden ze gezien, dan rest er maar één remedie: bekennen en je wens openbaar maken.

We besloten daarvoor ons blog te gebruiken. Wij wensen, plechtig en heel serieus, voortaan genoeg inspiratie te hebben om teksten op dit blog te kunnen schrijven. En we zullen nooit meer proberen een wereldbrand te stichten.

Verdomd: het helpt!