Hoor en wederhoor

Brabants Centrum gaf nog een objectieve voorstelling van wat zich in het Humoristisch Front had afgespeeld. Maar RTL-Boulevard en de roddelbladen konden er niet genoeg van krijgen allerlei speculaties de wereld in te helpen. Nu officieel bekend is gemaakt dat Little Marc en Dik Huubke uit elkaar gaan, is het kermis in roddelland. Uw eigen blog laat liever beide hoofdpersonen uit dit liefdesdrama zelf aan het woord.

De kant van Dik Huubke
Meters boekenplank heb ik verorberd. Ik ben een boekenwurm. Als kind al zat ik dagen achtereen te lezen tot diep in de nacht. “Straks verpest je je ogen nog”, zei mamma, maar ik luisterde niet en nu draag ik een leesbril en in de verte zie ik ook niet goed meer. Maar ik blijf lezen, lezen, lezen. Varifocus-glazen, zou ik moeten hebben, volgens de opticien, maar ik wil Autofocus-glazen, want scherp stellen lukt me zelf niet zo goed meer.

Gisteren zat ik in de salon te lezen. Hoogstaande literatuur natuurlijk, van de bovenste boekenplank, want met laag-bij-de-grondse flodderromannetjes hou ik me niet bezig. Ik had stapels meesterwerken als een verdedigingswal rond me opgetrokken om maar niet gestoord te worden: Proust (de hele Récherche), de volledige werken van Nabokov, Thomas Mann, Mulisch en Musil, Claus natuurlijk, Kafka, James Joyce (zowel in het Engels, als alle vertalingen), de Odysee en de Ilias, Shakespeare zelf en nog veel en veel meer, want ik wilde eens echt genieten in de aanloop naar de Boekenweek. En ik moet natuurlijk bovendien goed beslagen ten ijs komen, op het boekenbal bedoel ik, want dat komt er één in Boxtel en daar komen de intellectuelen op af als katholieken op een nachtmis. Maar ik had me nog maar net geïnstalleerd toen Marc me met krijsende stemme uit mijn overpeinzingen wekte omdat ik mee moest om kleren te kopen.

Meestal heb ik daar vreselijk het land aan, maar ja, het boekenbal, en inderdaad had ik geen galakleding. Dus wij naar de stad, naar de chicste zaak die we konden vinden, want chique kleding hoort bij een bal al wordt het nog zo raar gespeld. Ik had al gauw een mooie tuxedo gevonden. Ik had liever een dinner jacket gehad, maar ik doe aan de lijn en roken doe ik ook niet meer. Dus kleren uit, bril aan de kapstok, het feestuniform aan, kom ik het pashokje uit, staat daar een verschrikkelijk vrouwspersoon die ik niet ken die ineens over de internationale vrouwendag begint te oreren. Dat ik daar met zo’n machopak niet binnen kom en zo. Nou ja zeg.



De kant van Little Marc
Nog nooit ben ik zo beledigd. “Muts”, noemde ie me. Pfff. Wat een mannelijk chauvinistisch varken! En ik kan heus wel ergens tegen, want een goeie grap gaat er bij mij altijd in en daarom leek het me zo leuk om tijdens de internationale vrouwendag naar het vrouwencafé te gaan. Gezellig, met z’n tweetjes. Lachen, gieren, brullen. Maar die vetkwab heeft alles weer eens verpest. En dat net na 1 maart nou de flitsscheiding ook al is afgeschaft.

Via mijn advocaat heb ik overigens vernomen dat hij volgende week nog een cartoon aan de boekenweek wil wijden. Dat hij zijn boekenblog maar eens een keer bijwerkt! En z'n bril poetst.