“Nou dan zie ik het toch anders. OK, benen tot aan haar oksels, prima, maar wel slank, met een beetje een meisjeslijf, lekker strak en als ze blond is, móet ze bruine ogen hebben, en als ze donker is blauw, maar het liefst heb ik ze rood, met sproetjes en groene ogen.”
“O jee, zo’n Keltische. Dat zijn broze typjes hoor. Daar heb jij helemaal niets aan met dat grote logge lijf.”
“Nee, en jij dan met je struise Hollandse. Wil je soms graag bij haar op de knie zitten of zo?”
“Nee, joh, maar dat is toch geweldig. Groot. Iets om vast te houden. Veel.”
“Wil je een trapje lenen?”
Op weg naar het Brabants Museum voerden Little Marc & Dik Huubke, de humoristische helden van het front, een hoogstaande discussie over cultuur. Ze verheugden zich over de tentoonstelling die ze wilden bezoeken. Ze hadden er al veel goeds over gelezen. En eenmaal op internet hadden ze honderden sites bezocht met ideale vrouwen in alle soorten en maten. Omdat er ook kinderen zijn die dit blog lezen, laten we de links hier maar even achterwege, maar de heren riepen regelmatig "Af!" en "Liggen!", terwijl ze toch beslist geen hond hebben. Sterker nog, het zijn eerder poezenmensen.
Bij het museum aangekomen stond er een enorme rij. Het leek het Vaticaans Museum wel, alleen vind je daar geen ideale vrouwen. “Integendeel”, vond dik Huubke. “Daar zitten alleen heel erg foute vieze mannetjes!” En het duurde en duurde maar. En het verlangen steeg ten top. En toen ze eindelijk de kassa bereikten, hielden ze het niet meer.
Voor reacties kunt u hieronder op 'reacties' klikken.