Ouwejaarsavond: variaties op een thema

Terwijl op de achtergrond pianomuziek preludeert op een bekende melodie uit de shows van Wim Kan gaat langzaam het licht uit. De gordijnen schuiven open en we herkennen aan de vleugel, niemand minder dan Little Marc in de rol van Ru van Veen. Keurig in jacket.

Dan komt Dik Huubke op, met een champagnekoeler. Hij zegt:
“Dames en heren wat fijn dat u er allemaal weer bent. Het laatste nieuws bevestigt dat er op dit zelfde moment bijna een miljard mensen op het internet verblijft, dus u hoort bij de winnaars. Daar kan Youp van ’t Hek niet aan tippen.”

“U heeft geluk dames en heren.”

“Dat is niet goed hoor!” roept Little Marc van achter de piano. “Het is ‘oudjaarconference’, of desnoods ‘oudejaarsconference’!”

Maar Dik Huubke gaat onverstoorbaar verder:
“Heeft u de oliebollen binnen handbereik? En zet a.u.b. de champagne niet te dicht bij de muis. Dan kunnen we beginnen, want we staan, dames en heren, weer op de drempel. De drempel van het nieuwe jaar. En we mogen wel zeggen een historische drempel. ’t Was me het jaartje weer wel. Eerst dachten we nog: “Het is het jaartje niet”, maar dat hebben we geweten. We zullen ons lot moeten dragen, lieve mensen, en met opgeheven hoofd, waardig, over de drempel moeten stappen. Zullen we dat even oefenen?”

Er zakt een tekstbord naar beneden en dan herkennen we eindelijk de melodie, waar Little Marc nu al zo lang op improviseert. Een beetje twijfelend zingen we mee:

Waardig over de drempel,
Waardig en rustig en kalm.
Waardig over de drempel,
Met Obama als laatste strohalm.
Waardig over de drempel,
Met nog net een glas bubbeltjeswijn:
Een slok en een hap
en dan neem je een stap
en dan donder je in het ravijn.
Een slok en een hap
en dan neem je een stap
en dan donder je in het ravijn.

En Dik Huubke zegt, quasi-gepikeerd:
“Ik vond niet dat dat helemaal goed ging. U wel? Wat zit je dan te knikkenbollen? Het ging helemaal niet goed. Het was een rotjaar. Of bewaarde u uw geld misschien in een ouwe sok. We doen het gewoon opnieuw.”

En terwijl Little Marc, hoofdschuddend, weer begint te spelen, zingen we uit volle borst:

Dizzy over de drempel
Met wat poedersuiker op de snoet.
Struikelend over de drempel,
Met z’n allen op weg naar bankroet.
Languit over de drempel,
Geen fut en geen zin en geen baan.
Ja, Wouter die steunt ons,
Maar de bank krijgt het steunfonds
En de schulden die blijven bestaan.
Ja, Wouter die steunt ons,
Maar de bank krijgt het steunfonds,
Terwijl wij naar de bliksem toe gaan.

Wij kletsen ons op de dijen van het lachen, maar Dik Huubke doet er nog een schepje bovenop:

“Gelukkig hebben we het Nieuw Humoristisch Front nog.”

We breken de tent af.

“Op het wereldwijde verzoek van het www-web zeiden we natuurlijk meteen ja. Wij hadden nog wel wat afgekeurde ouwe bakken …”

Little Marc valt hem in de rede: “Nou doe je het weer?”
“Wat?”
“Ouwe zeggen.”
“Ik zeg altijd ouwe.”
“Het is oude?”
“Oude bakken?”
“Ja, en ook oudjaarconference.”
“Ik zeg altijd ouwejaarsconference.”
“Ja en dat typ je ook. Wordt het niet eens tijd voor een nieuwe tekstschrijver?”
“Ga jij eens even lekker de plaatjes kleuren!”

Om zich vervolgens weer tot ons te wenden:
“Dames en heren, het is nooit goed met die jongen. Het is ongelofelijk wat er allemaal in een jaar gebeurt waar hij niet om kan lachen. Weet u nog dat onderzoek dat hoger opgeleiden langer en gezonder leven? Nou, daar had ik een dialoogje bij bedacht.”

Little Marc: “Daar word ik zou zo doodziek van hè!”
Dik Huubke: “O wat erg? Krijg je nou chemotherapie?”
Little Marc: “Nee, een bijscholingscursus!”

De lachsalvo die we nu ten beste geven, moet beslist tot buiten op straat te horen zijn, want er wordt aangebeld. Familie, zucht. Samen schuiven we aan achter de computer. Goed voor de leescijfers!

Little Marc: “Daar kun je toch geen grappen over maken, over chemotherapie!”
Dik Huubke: “Ze lachen toch, dat zie je toch! Ze liggen in een deuk!”
Little Marc: “Dan zijn ze toe aan een anti-doorlig-matras!”

Als we enigszins tot rust komen, vervolgt Dik Huubke:
“We hebben echt honderden ideeën gehad het laatste jaar. Het begon al met die film van Wilders.”
Little Marc: “Rijen nazi’s, skinheads en voetbalsupporters voor de bioscoop. Mooi plaatje hoor!”
Dik Huubke: “En daarnaast: een rij kinderen voor de Harry Potterfilm, weet-je-wel. En wij kunnen zogenaamd niet kiezen. ”
Little Marc: “Net zo min als de terroristen: pakken we de boeven of de onschuldige slachtoffers?”

We brullen het uit.

Dik Huubke: “Kunnen júllie eigenlijk wel kiezen? Moet je eens naar de peilingen kijken in het afgelopen jaar. Van het ene uiterste in het andere. Neem nou zo’n Rita Verdonk.”
Little Marc: “Je kunt van Rita Verdonk zeggen wat je wilt, maar van Geert Wilders ook!”

We plassen bijna in onze boxershorts, jockstraps, slips, hipsters, knickers en strings, maar we móeten wel blijven zitten.

Dik Huubke: “En maar langs de kant staan te roepen.”
Little Marc: “Iedereen heeft het recht om zijn plicht te doen! De omgekeerde wereld is ook rond!”

Dik Huubke: “Moe je ’s luisteren. Ik zat van de week op een terrasje …”
Little Marc: “Goh, rook jij weer?”

Het is bijna een vertrouwd beeld. We zitten allemaal, zoals zo vaak, met rode hoofden en de handen in het kruis geklemd voor het beeldscherm.

“Roken is niet zo slecht voor de gezondheid. In weer en wind buiten staan! Dáár word je verkouwen van.”

Little Marc: “We hadden er ook nog één dat je bij iedere tekstfout in de cartoon op je blote billen zou krijgen.”
Dik Huubke: “Wat doe ik nou weer verkeerd?”
“Het is verkouden.”
“Ik ben nie verkouwen.”

Hou op, hou op, we klappen bijna.

Little Marc: “We kunnen er beter mee stoppen. Dit wordt niets. Mensen, kijk a.u.b. even op de teksten die we afgelopen jaar op het blog hebben gezet. Die zijn veel leuker dan deze conference.”
Dik Huubke: “Allemaal gouwe ouwe.”
“Alle flaude grappen zijn geschrapt.”
“Maar is dat niet te veel kouwe koffie?”
“En laude thee?”
“Nou, doe mij maar een ouwe klare.”
“En schenk mij maar iets van de brouderij.”
“Dan wensen wij u voor het nieuwe jaar behouwen vaart.”
“En voor vannacht niet al te veel onbehouden gedrag!”

Wij houwen/houden het nu echt niet meer!

Dik Huubke: “We maken natuurlijk wel eens ruzie, maar …”

Waar vind je op de wereld nou
Nog meer oprechter trouw.
Dan tussen mij en jou.
Met z’n tweeën in één one-man-show!

Waarna het hoog tijd wordt voor het slotlied

Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
Demonstreren, procederen, met dure advocaten?
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
Zullen we vechten of nog eenmaal rustig praten?
Roken we in de Horeca toch nog een sigaret
Of worden we met peuk en al de stamkroeg uitgezet?
Blijven we nog tolerant of hameren we op fouten?
Doen we nog gewoon of worden we allemaal Groene Wouten?
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
Nog meer vrachtverkeer lijkt ons ongezond zeg,
Dus leggen we desnoods een parallelweg?
Weet u al een beetje wat of hoe?
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?

En terwijl de klok twaalf slaat en wij ongegeneerd onze natte bullen staan uit te trekken, valt het doek. Nog even kijken de heren door het spleetje.

“Gelukkig Nieuwjaar” , horen we Little Marc roepen.
“Wie het een beetje rustig aan doet, houd het volgend jaar echt wel droog”, roept Dik Huubke nog. Maar dan is 2008 definitief afgelopen en kussen we elkaar pootjebadend de betraande gezichten.

Het Nieuw Humoristisch Front heeft voor deze publicatie dankbaar gebruik gemaakt van het internet. Enkele grappen zijn zelfs gestolen van digitaaltafel.nl, een zeer aanbevelenswaardige site.

Een kersthymne

Vanmiddag waren we nog aan het werk in de studio. Ik had de verwarming al uitgedraaid. In deze tijden van financiële crises is zuinigheid troef. Little Marc klaagde over de kou, maar ik zei hem dat wie hard werkt zich vanzelf warm lacht. Hij wilde echter vroeger naar huis, wegens de kerstavond. En hij vond het zelfs nodig me uit te nodigen om vannacht een warm worstenbroodje te komen eten. “Bah, wat een onzin”, beet ik hem toe. Daarna heb ik hem de deur gewezen.

Na een eenvoudige maaltijd van goedkope pap, waar ik me uit kostenoverwegingen toe beperk, moet ik in slaap zijn gesukkeld. Ik werd wakker van het gerammel van kettingen. Het bleek mijn helaas veel te vroeg overleden zakenpartner Jacob te zijn, precies zeven jaar geleden begraven, die me kwam waarschuwen dat mijn voortbestaan in het hiernamaals nog zwaarder zou zijn dan het zijne, als ik tenminste mijn levenswandel niet drastisch zou wijzigen. Ik heb hem uitgelachen. Wat een karikatuur: een getormenteerde ziel met roestige kettingen geketend. Belachelijk. Ik heb geld genoeg en ik ben zuinig.

Maar even later werd ik gewekt door een andere geest, de Geest van Kerstooit. Hij stond erop me de gelukkige dagen in mijn leven te laten zien.

En inderdaad, ik was blij geweest toen de Markt autovrij was, en had me erop verheugd die situatie wellicht in de toekomst permanent zou kunnen worden, al had ik natuurlijk wel meteen maatregelen getroffen en een actiegroep opgericht van winkeliers die de parkeergelegenheid veilig willen stellen, want alleen waar auto’s komen kan geld worden verdiend. Daar heb ik nu spijt van.

Korte tijd later meldde zich de Geest van Kerstnu. Hij toonde me het karige kerstfeest van Little Marc, die ik steeds zo laat zwoegen. Hij werkte me op mijn gemoed. Want er stond niet eens een kerstboom. En die had ik best voor hem kunnen kopen, zoals de geest me fijntjes toevoegde. Ze hadden toch volop en voordelig te koop gestaan. Maar ik vond het te duur. Maar nu plengde ik een traan van verdriet.

Maar nog werd ik niet met rust gelaten. De Geest van Kerstopkomst belde aan. Hij sprak geen woord maar confronteerde me met het einde van Boxtel. ODC, de voetbalclub die ik niet sponsor, dreigt ten onder te gaan aan een nooit gerealiseerd voetbalveld. Eerlijk gezegd lijkt me dat ook nog al duur. Om over spoortunnels maar te zwijgen. Ik uit liever kritiek op megalomane plannen. Maar de geest drukte me met de neus op de feiten.

Zo kan het echt niet langer. Maar gelukkig heb ik nu het licht gezien. Voortaan zing ik uit volle borst met het gemeentebestuur mee. We doen lekker helemaal niets meer. Dan herstelt de natuur zich vanzelf. En het is nog voordelig ook.

Het Humoristisch Front wenst u graag een vrolijk kerstfeest. Met koffie, worstenbroodjes en glühwein. En wie wil reageren klikt gewoon op ‘Reacties’.

Oplossing heel eind weg

Via een ambtenaar van de afdeling Weg- en Verkeerswezen van de Gemeente Boxtel heeft het Nieuw Humoristisch Front de hand weten te leggen op een rapport van de vertrouwenscommissie Ongewenste Extremiteiten, die in het Gemeentehuis ruzies tussen bestuurders en ambtenaren en onenigheid tussen bestuurders onderling in der minne moet zien te schikken. Het Nieuw Humoristisch Front was vast van plan het rapport integraal te publiceren, maar helaas heeft het College van B&W er lucht van gekregen door een aankondiging eerder vandaag in Brabants Centrum. Het college dreigt via een kort geding publicatie te verbieden en aangezien wij geen rechtsbijstandsverzekering hebben en Nekschotsiaanse praktijken willen voorkomen, beperken we ons derhalve tot enkele parafrases.

Uit het rapport blijkt klip en klaar dat het tracé van de parallelweg langs de A2, die de Schijndelsedijk met de opritten 25 en 26 zou moeten verbinden, bepaald nog geen gelopen race is. Volgens de commissie staan de neuzen in het gemeentehuis nog lang niet dezelfde kant op, sterker nog, volgens de commissie lijkt de bestuurlijke neuzenverzameling het meest op een windwijzer bij wervelwind.

Vooral de Afdeling Weg- en Verkeerswezen, een relict uit de tijd dat wethouder Hans van Brummen de verkeersproblemen in Boxtel via een weggetje door het natuurgebied tussen Boseind en Huize Amicitia wilde oplossen, blijkt dwars te liggen. Volgens de afdeling is een parallelweg gelegen tussen de wijk Oost en de A2 niet alleen onmogelijk, maar zelfs gevaarlijk. “Zo’n weg past er niet tussen”, “De fijnstofdruk wordt er door vergroot”, en “Er gaan slachtoffers vallen”, zijn enkele uitspraken van de Afdeling die in het rapport worden genoemd. Niet al te fijnzinnig blijkt één van de ambtenaren zelfs te hebben geroepen dat zijn afdeling met betrekking tot het college vooral ‘Wegwezen’ voorstaat. Dit ter voorkoming van vele ‘verkeerswezen’.

Uiteraard voelde het Nieuw Humoristisch Front zich verplicht, zeker na de reactie van B&W, wederhoor toe te passen bij de betrokken bestuurders. Onze contactpersoon, een wethouder die in het verleden adjudant was van zijn beoogde opvolger maar liever niet met naam en toenaam in dit blog komt, beweert bij hoog en bij laag dat er niets van waar is: “Het hele college was aanwezig op de zittingsavond en ze hebben allemaal uit volle borst meegezongen: “Ik ben zo blij, zo blij, dat mijn neus van voren zit en niet opzij”” Op de achtergrond horen we al zijn medewerkers meezingen, dus de stemming zit er inderdaad goed in.

Een andere wethouder beweert dat je het vrachtverkeer nooit uit Boxtel kunt weren, omdat het niet te controleren valt. “Als je controleert waarschuwen ze elkaar en dan rijden ze niet door Boxtel, dus dat heeft geen zin.”

Een PvdA-raadslid is voorstander van een nieuwe milieurapportage, omdat er al een milieurapportage is gemaakt.

Gelukkig hebben Little Marc & Dik Huubke inmiddels wel een oplossing gevonden.



Wilt u ook uw zegje doen over de parallelweg langs de A2: vul dan de geheel objectief geformuleerde waardevrije enquete in in de rechterkolom. U kunt natuurlijk ook de cartoon printen en voor het raam hangen. En reacties ... gewoon even hieronder op reacties klikken.

De debriefing van Sinterklaas

Ieder jaar houdt Sinterklaas na terugkomst uit Nederland een welverdiende vakantie in Spanje. Dit jaar moesten er echter meerdere psychologen, therapeuten, counselers, mediators en coaches aan te pas komen voor hij enige rust kon vinden. Nog nooit had hij in Nederland zoveel stoute kinderen aangetroffen. Maar ook het gebrek aan iedere elementaire logica in de plannen van de Nederlandse bestuurders heeft de goedheiligman de afgelopen weken in de ziel geraakt. Siggi Fruit, zegsman van de Beroepsgroep Psychobegeleiders die bij de debriefing betrokken was, beweert dat met name de verkeersplannen van de Gemeente Boxtel de sint in shocktoestand hebben gebracht. Via via bemachtigden we zijn 06-nummer.

"Hallo?"
“Met het Nieuw Humoristisch Front. Spreek ik met Fruit?”
“Was wielt oe?”
“Wij hebben gehoord dat u betrokken was bij de opvang van Sinterklaas na zijn tournee door Nederland. Hoe is het met hem?”
“Da kan ich mich nicht über auslassen. Berufsgeheim, begraift oe. Maar waarum fraagt oe het nicht aan hem selbst?”
“Kunt u ons dan misschien aan zijn nummer helpen?”
“Hij steht hier neben mich.”
“Bent u in Spanje?”
“In San Lorenzo de el Escorial.”
“Woont de Sint in het Escoriaal?”
“Nein, wir stehen hier auf die Golfbahn. Hier ist er.”

“¡Hola!”
“Dag Sinterklaas!”
“¿Met wie spreek ik?”
“Met Little Marc.”
“¡Dan zal Dik Huubke ook wel in de buurt zijn¡”
“Ja, Sinterklaas.”
“¿En geniet je van je chocoladeletter?”
“Die is al op Sinterklaas.”
“Goed zo. ¿Willen jullie dan nu een liedje zingen?”
“Wij willen iets vragen Sinterklaas?”
“¿Een verlanglijstje?”
“Nee Sinterklaas. Wij willen graag weten hoe het met u gaat.”
“¿Met mij? ¡Goed!”
“Maar wij hoorden dat u zo geschrokken was van alle stoute kinderen, de foute bestuurders en de verkeersplannen in Boxtel.”
“¡Godverdegodverdegodverdegodver …!”

“Hé, was fliekken joellie mich jetzt?”
Het was Siggi Fruit weer. Hij was des duivels.
“Wir waren gerade so weit dass er ebentjes nicht daran dacht. Jetzt können wir wieder helemal vom Anfang an beginnen.”
“Maar wat is er dan toch aan de hand?”

Sinds Sinterklaas’ terugkeer in Spanje blijkt er team van psychobegeleiders actief om de oude man te kalmeren. Hij lijdt aan een zwaar posttraumatisch stresssyndroom. Nooit zag hij zoveel stoute kinderen. Nederland 2008 breekt alle records in het grote boek. En nooit, nee nóóóóit, trof hij zo veel incompetente, domme en inconsequente bestuurders.

“Er hat alle Burgemeisters von Nederland die Hand geschüttelt und dan laikt alles Kuchen und Marzepein,” vertelt Siggi Fruit: “Aber als man siehst was sie allemal auf hoen Verlangleistchen haben … Megalomane Pläne zu Küste und zu Köre. Und dann die Auswirkung!”

Als we doorvragen blijkt vooral Boxtel een doorn in het oog van de goedheiligman. En dan krijgen we de Sint ineens toch zelf weer aan de telefoon.

“¿Kunnen jullie daar nou niet eens werk van maken jongens?” vraagt hij met gebroken stem.
“Waarvan Sinterklaas?”
“¿Als de dubbele overweg wordt afgesloten, kan mijn paard dan nog wel door het fietstunneltje?”
“Maar natuurlijk Sinterklaas.”
“En die parallelweg langs de A2 moet beslist aan de westkant blijven hoor. Daar hebben alleen die lastige wijkbewoners met hun stoute kinderen last van. Daar aan de oostkant ligt een prachtige wei. Daar laat ik Amerigo altijd grazen.”

Nou, daar was geen woord Spaans bij. Er rest ons een zware taak.



Wilt u ook net zo veel tunneltjes ten noorden van Boxtel CS als er in zuidelijke richting zijn? Print dan de cartoon en hang hem voor uw raam. De keus voor een westelijke of oostelijke parallelweg langs de A2 kunt u maken met behulp van onze geheel waardevrije onbevooroordeelde poll in de kolom rechts.

Hanggroepjongerenprobleemoplossing

“Er mag tegenwoordig helemaal niks meer”, begon Dik Huubke de brainstorm van deze week. “Als er twee schooljongens ergens een shagje roken, is er al een hanggroepjongerenprobleem.”

“Ja, en dan die blikjes bier”, zei Little Marc. “En drugs en scootertjes”.
“Voetballen op straat. Mag niet! Naar de meisjes kijken. Mag niet!” Dik Huubke was duidelijk aangedaan.
“En brutaal. Ze roepen van alles tegen iedereen.” Little Marc kreeg een vervaarlijke blik in zijn ogen.
“Vroeger was alles veel beter!” zei Dik Huubke.
“Veel beter”, zei Little Marc.

En toen vroeg Dik Huubke aan Little Marc of hij het park van Stapelen kon tekenen. Mooi, idyllisch. Met twee hippies in het gras die zaten te blowen. Dan zou hij er wel een gedicht bij maken. Dat past mooi bij Sinterklaasavond.



Zo gezegd zo gedaan. Maar over het eindresultaat ontstond weer discussie.

“Waarom moeten we Sint en Piet erbij halen? Hadden ze soms anale seks in die Lourdes-grot?” vroeg Little Marc.
“Dat staat er toch niet?” riposteerde Dik Huubke.
“Wie deed de penetratie?” spotte Little Marc.
“Het staat er gewoon niet!” riep Dik Huubke.
“Kun je daar niet van maken ‘Little Marc en een nymfomane griet’? Da’s toch veel leuker?” Little Marc kreeg er zelf een kleur van.
“Het staat er allemaal heel netjes hoor. Ze vrijden in de Lourdes-grot. Er staat niet dat ze het met elkaar deden.”
“Marc Cleutjens houdt niet van die onderbroekenlol! Dat is niks voor Brabants Centrum”, zei Little Marc nu een beetje nijdig.
“Het is gewoon de realiteit. In mijn jonge jaren deden we het allemaal in de Lourdes-grot. Met of zonder onderbroek.” Dik Huubke kreeg een zweverige blik in zijn ogen. Hij dacht weer terug aan vroeger.
“Ach man, met jouw valt niet te praten”, riep Little Marc terwijl hij met klappende deuren het pand verliet.
“En de zwarte Pieten zijn tegenwoordig allemaal meiden!” riep Dik Huubke hem na.

Wie een bijdrage wil leveren aan de discussie, klikke op ‘Reacties’. Maar de cartoon mag natuurlijk ook zonder commentaar geprint worden en voor het raam gehangen.