Openlijk toegeven zouden ze het nooit. Maar in hun hart beseften ze het zelf terdege. Ze waren geen gewone filmliefhebbers. Ze hadden een afwijking. En of ze nou baden of vasten, ze kwamen er nooit meer van af. Het zat hen in de genen.
Wat zouden ze al die mooie films graag op het grote doek hebben gezien. Meer dan levensgroot. Met massief quadrafonisch geluid. Little Marc had thuis in zijn hobbykamer al een megagigaplasmaflatscreen laten monteren met Dolbysurroundhifigeluidscomponenten en Dik Huubke had een magische multimediahelm aan zijn gigaserver gekabeltjeprikprakt, maar wat hadden ze een romantisch nostalgische gevoelens bij die oude zaaltjes van vroeger, die wat saaie, langdradige films, de kunst uit de tijd toen film nog flikkerde en filmsterren straalden. En ze er nog voor uit durfden komen, omdat het andere tijden waren.
En toen, eindelijk, gebeurde het wonder. Sinds De Ark was gesloten was er in Boxtel nooit ook maar iets, niet eens een beetje, nee niets van wat dan ook te doen geweest. En nu kwam er, geheel onverwachts, alsof de tijd veertig jaar werd teruggezet, een filmhuis in Boxtel. Het initiatief daarvoor was passend genoeg genomen door twee plaatselijke Sixties-relicten, maar wat waren ze blij, Little Marc en Dik Huubke dan hè. Want eindelijk waren ze niet meer alleen. Half Boxtel bleek van die club.
Voor reacties klikke u op 'reacties'. Maar u mag onze url natuurlijk ook ongevraagd rondsturen aan vrienden en kennissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten