donderdag 31 januari 2008

Aan het front

Lees gerust eerst het blog. Maar vergeet a.u.b. niet
de cartoon te downloaden!

“Wilde gij er nog één.”
“Ik lus er nog wel duzend.”
“Gezellig hè!”

In een waas in de verte danst Bertha op het biljart. Dikke Bertha. Ze brult het refrein mee en licht steeds op het juiste moment haar rokken op.

We zingen, we springen , we dansen in het rond. In de blote kont. In de blote kont. We heffen het glas omhoog en zetten het aan de mond. In de blote kont. In de blote kont.

“Hé, kom op gij. Meedansen. Niet alleen zuipen. Meedoen, war.”

Uit de luidsprekers schalt alweer een nieuw lied.
Doe is dit, doe is dat. Gij hèt ook altijd wat!
De stemming zit er goed in. Little Marcske rookt niet, maar ik steek er nog één op.

“Kom, ga de mee. We gaan naar een ander café. Hier heb ik het wel gezien.”
“Effe pissen.”
“Dè doedemar onderweges.”

Ik wring me naar het toilet.

Een bussie, een bussie vol met Polen. ’s Morgen, ’s middags, ’s avonds laat, rijdt bij ons in de straat een bussie vol met Polen. Kijk ze daar nou toch eens gaan. Waar komen ze vandaan.

“Kom, ga de nou mee!”
“Tijd zat joh. De nacht begint pas.”

We waggelen als echte eendengatters naar buiten. Maar wat is het gezellig in Ploegersland. Uit de open deur klinkt nog steeds de muziek. We vallen gezamenlijk in.

Ja, ik roggel het wiel, ja, ik roggel het wiel. Ik word bijno knetterbek. Goeie moggel mevrouw, goeie moggel meneer. Ik heb u gier nog nooit geziel. Ja, ik roggel het wiel, ja, ik roggel het wiel. Ik word bijno knetterbek. Ik go na ve cafe als je woggel maar mee. En de gloeten allemool.

Maar als we bij Het Wapen zijn aangekomen, klinkt er ineens een andere kraker.

Houdoe, houdoe! Dat zeggen we bij ons in Brabant. Geen doei en geen dag. Gewoon met een lach. Ja dat doen we hier in Brabant. Houdoe, houdoe! Wij houden van Brabantse nachten! ’t Was weer een feest. ’t Is mooi geweest. …

We mogen niet eens meer binnen! En in't Eendengat mogen de café's tot drie uur open blijven.

Geen opmerkingen: