De beste wensen

Het begin van het eind van het jaar begon al goed: met een kerstboom die we met geen mogelijkheid in de cartoon kregen. En toen het met een beetje vouwen voor de krant eindelijk was gelukt, kon ie niet in het blog. Dat moesten we breder maken, maar dat was gelukkig toch al één van de goede voornemens voor het nieuwe jaar.

Het liefst zouden we een blog maken met meerdere kolommen, waarbij de afbeeldingen dan weer over twee of drie kolommen geplaatst zouden kunnen worden. Een beetje zoals De Speld, maar dan nog mooier. Overigens is De Speld volgens ons de leukste site op het hele internet. Daar staan echt grappen op waar we jaloers op zijn. Zoals afgelopen week een bericht dat de Nederlandse Spoorwegen bekend hebben gemaakt dat ze volledig klaar zijn voor de lente. Zelfs een licht briesje in combinatie met motregen zou geen ernstige vertragingen meer op kunnen leveren.

Wie zo’n sjabloon in de aanbieding heeft, kan gerust contact met ons opnemen. Niet dat we er geld aan willen uitgeven, want dat doen we niet meer. Ook dat hoort bij de goede voornemens. Maar tips zijn zeer welkom.

Rest ons u een geweldig en vooral erg lachwekkend nieuw jaar toe te wensen. En over die laatste dagen: ach, het plaatje spreekt boekdelen. Al wat we ons daarvoor hebben voorgenomen, is niet in publiceerbare taal uit te drukken.

Smart(p)ass maakt einde aan drugsoorlog

Met de recente schietpartijen in Eindhoven in het achterhoofd en de invasie van paramilitaire troepen op het Brabantse platteland in het verschiet schreeuwt de drugsproblematiek in het zuiden des lands om een oplossing. Een denktank van elites uit bestuurskringen en andere hogere echelons presenteerde gisteren een rapport waardoor zonder verder bloedvergieten de zo typisch Nederlandse gedoogcultuur zowel economisch als ecologisch tot grote bloei kan komen. Kern van het voorstel is een smart(p)ass die de illegale handel kan ombuigen tot een systeem van fair trade. Met de pas kunnen consumenten via internet rechtstreeks hun epicurische levensbehoeften bij de producent bestellen, waardoor de tussenhandel via overlastgevende koffieshops eindelijk buitenspel wordt gezet.

De voorzitter van de commissie, de uiterst eloquente mevrouw Hennie Nep, president directeur van Touwslagerij H. Nep en partners en tevens prominent lid dan wel gedoogpartner van meerdere politieke partijen, drukt het als volgt uit: “De ‘p’ staat opzettelijk tussen haakjes, een grapje voor de heffe des volks. De pas is gekoppeld aan het bankverkeer via een random reader zodat iedereen direct via I-deal moet betalen. Dat sluit de zwarte handel uit. Bovendien wordt daardoor automatisch geregistreerd wat er zoal omgaat en wie wat gebruikt. De producenten ontvangen zo alleen al wegens het economische principe van vraag en aanbod een marktconforme prijs, terwijl ook de consument veel voordeliger uit is. Vooral voor buitenlandse klanten blijkt het systeem volgens cijfers van het financieel planbureau kostentechnisch zeer gunstig. Ze kunnen gewoon thuis achter hun bureau of desnoods via een smartphone of I-pod hun bestelling plaatsen, waardoor ze de zo kostbare hedonistische trips kunnen uitsparen die ze tot op heden naar Maastricht, Eindhoven of Sluis moesten maken.”

Fair trade en groen alternatief

Volgens mevrouw Nep is de Smart(p)ass ook goed voor het milieu. “Bij de productie van touw, wat ondanks de gestage groei van bondage- en SM-praktijken wereldwijd nog steeds een moeizame handel is, ontstaan grote hoeveelheden afvalstoffen. Eigenlijk is het beter om over restproducten te spreken. Als marktleider en eponiem kan ik het weten. Maar omdat wij die op zichzelf zeer bruikbare materialen wegens de war on drugs nergens ter wereld mogen afzetten, vormen zij een steeds groter probleem. Blaadjes, bloemen en vooral de bloemtoppen, kunnen wij in de productie niet gebruiken. Wij verwerken alleen de stengels. Maar juist de sappige delen bevatten allerhande etherische oliën waar ongekende toepassingsmogelijkheden voor zijn. Daarbij kan aan medicinaal gebruik worden gedacht, maar ook de genotsindustrie mag beslist niet vergeten worden. Trouwens met name de jeugd heeft, nu ADHD en PVV-NOS epidemische vormen hebben aangenomen, bijzonder veel baat bij zelfmedicatie. Wiet en hasjolie kunt u gerust zien als de biobrandstof waar onze samenleving op drijft. Op die manier is ons plan ook nog bijzonder goed voor de CO2-uitstoot.”

Omdat wij zelf toch nog wel enkele haken en ogen aan het systeem vermoeden, vragen wij in armoede maar of zo’n smart(p)ass-systeem niet tot een enorme bureaucratie leidt. “Integendeel”, antwoordt mevrouw Nep. “Hetzelfde systeem kan zonder enige moeite ingezet worden bij smartshops en op termijn ook bij alle andere handel die traditioneel tot het grijze circuit wordt gerekend. U kunt daarbij denken aan de seksindustrie, maar ook aan bijvoorbeeld de HORECA of de handel in tweedehands auto’s. En trouwens: denkt u nou werkelijk dat de Nederlander van een beetje bureaucratie meer of minder van de coke raakt?”

Als de plannen voldoende gedoogsteun vinden in de tweedekamer wordt de pas al per 1 januari 2011 ingevoerd. Binnenkort vindt u op dit blog de links om bestellingen te plaatsen.

Ook Boxtelse diplomaten in verlegenheid

Het internationale schandaal rond PeepeeLeaks heeft ook Boxtelse diplomaten in verlegenheid gebracht. Een plaatselijke CIA-agent blijkt aan zijn meerderen te hebben gerapporteerd dat “The Croon is a soft unarticulated melody”. De Croon is een recent geopende winkelpassage aan de Markt. De achtereenvolgende Colleges van B&W, die het plan hebben geïnitieerd en uitgevoerd, krijgen het verwijt weinig woorden vuil gemaakt te hebben aan “the lack of occupancy that will be caused in other parts of the shopping area in the centre of Boxtel”. Het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken werd hierover al in een vroeg stadium geïnformeerd. Als bron voor de Amerikaanse geheime dienst wordt in de nu via PeepeeLeaks gelekte informatie “The local Humorist’s Army” genoemd. Mogelijk dat hiermee verwezen wordt naar het Nieuw Humoristisch Front, een beweging die wel vaker voor ophef in en om Boxtel zorgt.

Op het Gemeentehuis wordt vooralsnog laconiek gereageerd. “Kwajongensstreken”, zegt de burgemeester in navolging van zijn Iraakse ambtgenoot. Hij beweert geen minuut wakker te liggen door PeepeeLeaks. “Wij kennen geen geheimen en als we ze wel kennen, kunnen we ze heel goed ophouden.”

Het Nieuw Humoristisch Front voelt zich echter geschoffeerd. “We are shocked” zegt Dik Huubke. “Schrijf het maar op in het Engels, dan dringt het misschien tot Uncle Sam door, dat wij op geen enkele manier betrouwbare informatie naar buiten brengen.” Over PeepeeLeaks hebben beide voormannen, Little Marc zowel als Dik Huubke, helemaal geen goed woord over. “Het zou te ver gaan om hun zeikerds te noemen”, zegt Little Marc: “Maar zeikerig is het wel. Dit gedoe komt de kerstsfeer in het dorp bepaald niet ten goede.” Dik Huubke zinspeelt intussen op een rechtszaak. “Hier is geen sprake van Vrijheid van Meningsuiting, Persvrijheid of wat dan ook. Het is gewoon schending van ons copyright. Het zijn onze ideeën en onze teksten en die mogen niet zo maar ongevraagd gekopieerd en opnieuw gepubliceerd worden. Wij beraden ons nog op de hoogte van de schadevergoeding die we gaan eisen. Alle betrokkenen kunnen op korte termijn een brief van onze advocaten verwachten.”

Chirurgische precisie

Het was een kwestie van leven of dood. Zo ver was het dus al gekomen in de hetzejacht. De rechtervleugelverdediger was op ontslapen na verscheiden. Gelukkig hadden Little Marc en Dik Huubke in hun jonge jaren het doktertje spelen tot ongesubsidieerde kunst verheven. Stilaan was het plastic speelgoed vervangen door echte professionele apparatuur. Uit eigen portemonnee. Maar toen de nood aan de door journalistieke achtervolgingswaan zeer moeilijk ter been zijnde rechtspoot kwam, was het toch even slikken.

Dik Huubke, die het dapperste was, schoor vliegensvlug met zijn Gillette Mach-3 de borstharen van de zwaar ademende patiënt. Daarna desinfecteerde hij de tors met McCallan’s Malt Whisky en nam een stevige slok en de scalpel ter hand. Hij zag hoe de huid eerst wit wegtrok, maar toen hij een beetje kracht zette, spoot er een sierlijk bloedfonteintje uit het eerste aanzetje. “Deppen” riep hij naar zijn assistent, waarna hij onmiddellijk zijn Black & Decker in het borstbeen zette. Het was onduidelijk wie harder krijste, het zaagblad, de patiënt of operatieassistent Little Marc die de tsunami van rondspattende lichaamssappen, botsplinters en vleeshompen waarschijnlijk nooit meer van het plafond zou kunnen krijgen. Maar er was geen tijd te verliezen.

Met twee vleesvorken werd het spierweefsel en de ribbenkast opengesperd. Met beide handen greep Dik Huubke in het kolkende bloed. Met enig wrikken wist hij het hart uit de borstkas te rukken. Little Marc, die inmiddels een camera in stelling had gebracht, probeerde in te zomen.

"Ziet u wel”, sprak Dik Huubke plechtig toen het beeld was scherpgesteld. “Rechts is niet harteloos. Ze lijden alleen aan grotebekkeninstabiliteit.”

En toen hebben ze hem maar gauw dichtgenaaid.