Drillen, stampen en tucht. Dat is in het kort ons idee waar het in het onderwijs naar toe moet. Zo’n aanpak is in ieders belang. Maar vooral de oudere leerkrachten, die zelf in een ver verleden nog met harde hand zijn opgevoed en opgeleid, zullen er wel bij varen. Het gebrek aan respect is zo schrijnend dat wij geen andere oplossing zien. Met een ontwikkelingsgerichte aanpak, die in het pedagogische veld vandaag de dag zo populair is, komen wij beslist niet verder zoals de afgelopen decennia is gebleken. De ontwikkeling staat al jaren op niveau nul. En naarmate de technologische mogelijkheden in de werkelijke wereld groeien, wordt de achterstand in het onderwijs steeds groter. De situatie in onhoudbaar.
Sinds halverwege de jaren tachtig de personal computer een onstuitbare opmars begon in het dagelijks leven en de mobiele telefoons van greenpoint gadget tot allround communicatiemiddel evolueerden, zijn ze steeds verder achterop geraakt. Ze kunnen er nog steeds helemaal niets van: van wordprocessen noch spreadsheeten, van layouten noch fotoshoppen, om van msn’en, sms’en, bloggen en twitteren maar te zwijgen. Sterker nog, ze hebben er een dedain voor van jewelste en ze nemen een mobieltje nog liever af dan dat ze zich in een unieke torrent verdiepen of op een feed abonneren.
Het is voor hun eigen bestwil. Anders leren ze het nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten